خلاصة:
مقدمه
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعی بر کیفیت دوستی، احساس تنهایی و صمیمیت اجتماعی در دانشآموزان نارساخوان انجام شد.
روش
با استفاده از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، ۲۰ دانش آموز پایه سوم تا پنجم ابتدایی، طبق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های هر دو گروه به پرسشنامه صمیمیت اجتماعی میلر (۱۹۸۲)، کیفیت دوستی حجازی و ظهره وند (۱۳۸۰) و احساس تنهایی آشر و همکاران (۱۹۸۴) پاسخ دادند. سپس آزمودنی-های گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه طبق داستانهای اجتماعی برایان و تورکاسپا (۱۹۹۴) مورد آموزش قرار گرفتند. هر دو گروه مجددا در مرحله پسآزمون به پرسش نامه های پژوهش پاسخ دادند.
یافته ها
نتایج بدست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش مدل پرازش اطلاعات اجتماعی بر کیفیت دوستی و احساس تنهایی و صمیمیت اجتماعی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در سطح ۰۰۱/۰ P< معنی دار بوده است.
نتیجه گیری
بر اساس یافته های حاصل از پژوهش، آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعی میتواند موجب افزایش صمیمیت اجتماعی و برقراری روابط دوستی بهتر بین دانش آموزان و کاهش احساس تنهایی آنها شده و در برقراری رابطه سالم تر به آنها کمک نماید. در مجموع، نتایج کارایی مدل پردازش اطلاعات اجتماعی را تائید می نماید.
Introduction: The study aimed to evaluate the effectiveness of social information processing model on friendship quality, loneliness and social intimacy of dyslexia students was performed.
Methods: Method was a quasi-experimental design with pretest, posttest. 20 students in 3rd to 5th grades were selected and were divided randomly into control and experimental groups.
Tool: The participants responded to the Miller social intimacy scale (1982), Hejazi and Zohrevand Friendship Quality (1380) and Asher and colleagues Loneliness Scale (1984). The experimental group was trained with social stories for 8 sessions.
Results: The results of Multivariate covariance analysis showed that training social information processing model on the friendship quality and loneliness and social intimacy in the experimental group resulted in a significant differences between the two groups (P <0.001).
Conclusion: Results can confirm the effectiveness of social information processing model on friendship quality, loneliness and social intimacy in dyslexia students.
ملخص الجهاز:
يافته ها: نتايج بدست آمده از تحليل کوواريانس چند متغيره نشان داد که آمـوزش مـدل پرازش اطلاعات اجتماعي بر کيفيـت دوسـتي و احسـاس تنهـايي و صـميميت اجتمـاعي آزمودنيهاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه کنترل در سطح ٠/٠٠١ نتيجه گيري: بر اساس يافته هـاي حاصـل از پـژوهش ، آمـوزش مـدل پـردازش اطلاعـات اجتماعي ميتواند موجب افزايش صميميت اجتماعي و برقراري روابط دوسـتي بهتـر بـين دانش آموزان و کاهش احساس تنهايي آن ها شده و در برقراري رابطۀ سالم تر به آن ها کمک نمايد.
بنابراين ، عدم توجه به صميميت اجتماعي٩ دانش آمـوزان و کيفيـت دوسـتي١٠هـا و احسـاس تنهايي آن ها ميتواند در تعامل مثبت با ديگران مشکل ساز باشد، نياز به پيگيري اين رابطـه هـا و 1Noller 2Feeney 3Peterson 4Raskin 5Frankel 6Loneliness 7Baron 8Byrne 9Social intimacy 10Friendship quality مداخله در جهت بهبود روابط آن ها ضروري به نظر ميرسد.
همچنين پورمودت و بشـاش (١٣٨٨) بـه بررسـي تحـول پـردازش اجتمـاعي در 1Crick 2Dodge 3Burgess 4Li & Fraser 5Calvete & Izaskun 6Dodge & Godwin 7Keil & Price 8Nieuwenhuijzen 9Bauminger کودکان کم توان ذهني آموزش پذير پرداختند.
بنابراين هدف از اين پـژوهش بررسي اثربخشي آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعي بر صميميت اجتماعي، کيفيت دوسـتي و احساس تنهايي دانش آموزان نارساخوان ميباشد.
نتايج نشان ميدهد که آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعي موجب افزايش کيفيت دوستي آزمودنيها در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه شده است .
بحث و نتيجه گيري هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مدل پـردازش اطلاعـات اجتمـاعي بـر کيفيـت دوستي، احساس تنهايي و صميميت اجتماعي دانش آموزان نارساخوان بود.