خلاصة:
خیزش‌های عربی از دسامبر2011 تقریبا به طور کامل نظم امنیتی و بازیگران اصلی در منطقه را دچار تحولات سیاسی و نظامی کرد. حضور مستقیم روسیه به عنوان یک قدرت فرامنطقه‌ای در سوریه یکی از مهمترین تغییرهای استراتژیک در خاورمیانه را ایجاد کرده است. روسیه بعد از پیوسته‌سازی کریمه به خاک خود در سال 2014، در سال 2015 با دخالت نظامی در سوریه در یک نزاع ژئوپلیتیک با آمریکا قرار گرفته است. مسکو همچنین سیاست تقویت رابطه خود با متحدان سنتی آمریکا در منطقه از جمله اسرائیل، عربستان و ترکیه را نیز مدنظر قرار داده است. رقابت مسکو و واشنگتن درحالی به خاورمیانه کشیده شده است که جمهوری اسلامی ایران به دنبال حفظ و تقویت خود در بی نظمی ناشی از بهار عربی است. با توجه به سیاست های کلی ایران در منطقه، تهران روابط خود با روسیه را افزایش داده است. این رابطه در «حفظ بشار اسد در قدرت» به همپوشانی منافع رسیده است. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی روابط ایران، روسیه و امریکا را یک چرخه به هم پیوسته در نظر گرفته و تاثیر رقابت روسیه و آمریکا را برجایگاه منطقه‌ای ایران بررسی می کند.
The Arab uprising that started in late 2011 has changed security order and impacted the political and military strategies of major powers in the Middle East. It also created a new opportunity for global powers to expand their role in the region. In such strategic changes, Russia intervened in Syria to protect the Bashar al-Assad regime. It has created a geopolitical rivalry between Russia and the US in the Middle East, while the ties of the two countries have been reaching the worst situation after the cold war. In this vein, Moscow has pursued to boost its relations with Iran, as an opposite actor to the role of the US in the region. Tehran has played a significant role in Russian foreign policy, as a card in dealing with the US. Meanwhile, the United States and Russia’s competition has spread in the Middle East,. Since the principles of Iran’s foreign policy toward the Middle East have concentrated to undermine what sees US order, Tehran has improved its relationship with Russia. This paper presents the relations among Iran, Russia, and the US under an interlocked cycle, and analyzes the influence of Moscow-Washington rivalry on the Iran-Russia ties.
ملخص الجهاز:
باوجود تلاش هاي اوباما براي کاهش حضور مستقيم ايالات متحد در خاورميانه ، ترامپ با حفظ نيروهاي خود در سوريه ، تقويت پايگاه هاي خود در عراق و همچنين ايجاد نوعي مثلث ائتلافي با عربستان و اسرائيل براي حفظ و ارتقاء جايگاه آمريکا در منطقه و مقابله با اقدام هاي روسيه و البته ايران کوشيده است .
در حدود يک دهه گذشته برخلاف روس ها که به دنبال بيشينه سازي قدرت در خاورميانه بر اساس واقع گرايي تهاجمي بوده اند، اين رويکرد در آمريکا به دليل ملاحظات سياست داخلي در اين کشور و نيز به دليل توجه بيشتر واشينگتن به پکن کاسته شده است ؛ بنابراين آمريکا تلاش کرده در جهت حفظ وضع موجود، با حمايت از متحدان سنتي خود مانند کشورهاي حوزة خليج فارس و اسرائيل ، به نوعي ائتلاف سازي در برابر مخالفان خود در منطقه (ايران و روسيه ) شکل بدهد تا از گسترش نفوذ تهران و مسکو جلوگيري کند.
ازجمله تقويت روابط با کشورهايي مانند ترکيه ، اسرائيل و مصر، عربستان که به طور سنتي از متحدان ايالات متحد در منطقه هستند از مهم ترين هدف هايي است که روسيه در چارچوب ثبات بخشيدن به جايگاه خود دنبال ميکند (٢٠١٧ ,Goldenberg and Smith).
Russia(2017), the United States, and the Middle East, Center for Strategic and International Studies (CSIS), https://www.
com/business/410410-russias-arms-sales-middle-east/ Qiblawi Tamara, All Foreign Forces to Leave Syria, Putin Tells Assad, CNN, May 18, 2018, https://edition.
(
, 
, 
)
