نقاشی برف - مجلة رشد آموزش هنر مقالة

"وقتی که دوستی یا همکاری از تو می‌خواهد که خاطره‌ای برای او نقل کنی،چه چیزی در ذهنت تداعی می‌شود؟شاید خیلی چیزها،اما در میان آن همه،برجسته‌ترین و شفاف‌ترین آن‌ها را برمی‌گزینی،به‌ویژه اگر نتیجه‌ای هم در بر داشته باشد. از میان خاطرات آموزشی و تدریس،نقطه‌ شفافی به ذهنم رسید و خاطره‌ای به یادم آمد که‌ بارها و بارها برای دانشجویانم تعریف کرده‌ام و فکر می‌کنم که خواندنش برای دیگران هم خالی‌ از لطف نباشد: سال‌ها پیش،قبل از پیروزی انقلاب‌ اسلامی ایران که دانشجوی رشتهء هنرهای چاپی‌ ونگارش(گرافیک. مشغول بررسی نقاشی‌ها شدم،نقاشی‌هایی‌ از پارو کردن برف از پشت‌بام،بیرون کشیدن‌ ماشینی که تو جوی آب افتاده،قصه‌گویی‌ مادربزرگ زیر کرسی برای نوه‌ها و کلاغی که از سرمای برف،به پشت پنجره پناه آورده و.... از جایش برخاست و با کمال‌ خونسردی و اعتماد به نفس گفت:«آقا شما فرمودید که زمستان را نقاشی کنیم،من هم جایی‌ را نقاشی کردم که برف بسیار باریده و خانه‌ها را کاملا پوشانده و فقط لوله بخاری و دود آن معلوم‌ است!»نقاشی آن چنین بود."