خلاصة:
سیمون وی و دوروتی زئله، متألهانِ مسیحی، هریک تقریری نو از الهیاتِ مسیحی ارائه داده‌اند. مقایسۀ آنها نشان‌دهندۀ تشابه‌ها و تفاوت‌های مهمی در تفکراتشان است. مقالۀ حاضر به روش تحلیلی - مقایسه‌ای به مقایسۀ اندیشه‌های آنها پرداخته است و کوشیده است نشان بدهد که آنها با تکیه بر حساسیت‌های عقلانی و اخلاقیِ خود، نگاهی انتقادی به بعضی از آموزه‌های مهمِ مسیحی دارند. اما از سوی دیگر، دیدگاه‌های معنوی - عرفانی‌شان در پیِ رابطه‌ای وجودی با خداوند است. توجهِ عمیقِ آنها به معنویت و عرفان وجهِ جالبِ الهیاتِ آنها است که از سویی، وجهِ انتقادی و سلبیِ نگرشِ آنها را با تأکیدهایی ایجابی متعادل میکند و از سوی دیگر، نقشِ تکیه‌گاهِ معنوی - عرفانی را برای کنشگری در حوزۀ سیاسی و اجتماعی ایفا میکند. آنها به‌واسطۀ زمانۀ پرغوغای خود، به مسائلِ اجتماعی و سیاسی بی‌اعتنا نیستند. بازنگریِ کامل در تئودیسۀ نظری و اتخاذِ دغدغه‌های جدی دربارۀ مسائلِ اجتماعی و سیاسی از ثمراتِ این توجه است. با این‌حال، به نظر میرسد یکی از مهم‌ترین تمایزهای این دو اندیشمند در تأکیدهای متفاوتِ عرفان و معنویتِ آنها باشد؛ عرفان و معنویتِ سیمون وی سرچشمه‌های معنویتری دارد و زئله دغدغه‌های سیاسی‌تر و رهایی‌بخش‌تری را نشان میدهد.
Simone Weil and Dorothee Soelle, two Christian theologians, each renders new interpretations of Christian theology. Comparison between the two reveals important similarities and differences. In this article it is tried to study their thoughts by an analytic-comparative method. It is demonstrated that both have critical approaches to institutionalized Christianity and its doctrines, but their spiritual and mystical thoughts seek for existential relation to God. Their theology, due to their messy times, go beyond the traditional issues and are concerned with social and political problems and practical commitment. This attention, among others, leads to a perfect revision in theoretical theodicy. Their intensive attention to spirituality and mysticism is the attractive aspect of their theologies that on one hand balances their critical view to the official Christian doctrines, and on the other hand functions as a spiritual support for activism in political-social sphere. Eventually, one of their main differences lies in their different spiritual and mystical emphases. Weil’s stress on spiritual feature is more than Soelle’s and Soelle’s stress on political issues is more than Weil’s.
ملخص الجهاز:
توجـهِ عمیـقِ آنهـا بـه معنویت و عرفان وجهِ جالبِ الهیاتِ آنها است کـه از سـویی، وجـهِ انتقـادی و سـلبی نگرشِ آنها را با تأکیدهایی ایجابی متعادل میکند و از سوی دیگـر، نقـشِ تکیـه گـاهِ معنوی - عرفانی را برای کنشگری در حوزٔە سیاسی و اجتمـاعی ایفـا مـی کنـد.
با این حال، به نظر میرسد یکی از مهم ترین تمایزهـای ایـن دو اندیشمند در تأکیدهای متفاوتِ عرفان و معنویتِ آنها باشد؛ عرفان و معنویتِ سیمون وی سرچشمه های معنویتری دارد و زئله دغدغه های سیاسی تر و رهاییبخـش تـری را نشان میدهد.
بنابراین ، در این مقاله ، دیدگاه های اعتقادی و عرفانی و همچنین ، تأکیـدهای نظری و عملی سیاسی - اجتماعی این دو متأله بررسی میشود تا دریافته شـود کـه ایـن موارد چه وزنی در اندیشۀ هریک از آنهـا ایفـا مـی کنـد و در مقایسـه بـا یکـدیگر چـه مشابهت ها و تفاوت هایی دارند.
زئله سه مرحله برای سیر عرفانی تنیده در مقاومتِ اجتماعی قائل است : ١- ایجـابی ٣ که مبتنی بر حیرت ، تکریمِ انکشافِ خداوند در خلقت و درکِ معنوی زیبایی عالم اسـت ؛ ٢- سلبی ٤ که مبتنی بر ترک و وارستگی و مواجهه با ترس ها، عادت ها و وجـوهِ اجبـاری زندگی مدرن است ، این بخش فرد را برای مقاومت آماده میکند و ٣- تحول بخـش ٥ کـه مبتنی بر مقاومت است .
٥- تأکیدهای اجتماعی و سیاسی الف - سیمون وی در مباحثی مثلِ رنـج و محنـت ، کـار، انقـلاب و مارکسیسـم ، جنـگ ، ملیت گرایی ، حقوق بشر، نوع دوستی و ریشه های معنوی هریک از این مباحـث بـه تأمّـل نظری پرداخته و در عمل تلاش کرده است .
(
, 
, 
)
