خلاصة:
قرارداد یا عقد یا پیمان یا کنترات یک توافق الزام آور میان اشخاص است که حقوق و تکالیف طرفین آن
را تعیین میکند. در تعبیر حقوقی به توافق دو یا چند اراده در جهت ایجاد یک اثر حقوقی گویند. به
عبارت سادهتر هرگاه جهت به وجود آمدن یک اثر حقوقی همچون خرید. بیعء اجاره و نظایر آن» نیاز به
تلاقی و تراضی ضروری حداقل دو اراده باشدء عقد محقق میگردد. با این تعریف ماهیاتی چون وصیت
تملیکی و دیگر ماهیاتی که قبول قابل در آن قبول ضروری یا قبول عقدی نیست» از تعریف و شمول عقد
خارج میشوند. قرارداد یا عقد طبق ماده ۱۸۳ قانون مدنی عبارت است از اینکه: یک یا چند نفر در مقابل
یک یا چند نفر دیگر تعهد به امری نمایند و مورد قبول آنها قرار گیرد. بر اثر عقد میان دو طرف» یک
رابطه جدید حقوقی برقرار میشود و طرفین با توجه به موضوع قرارداد نسبت به یکدیگر باید تعهداتی را
انجام دهنددر زبان غیرتخصصی عقد و قرارداد به یک معنی است. اما در علم حقوق منظور از اصطلاح
عقده عقود معین (آن دسته از عقدهایی که در قانون مدنی شرایط و چگونگی آنها ذکر شده است مثل
عقد بیع» عقد اجاره» عقد رهن» عقد وکالت. عقد مضاربه و غیره) استعمال میشود و حال آنکه کلمه
قرارداد» بر تمامی عقود خواه معین باشد یا نباشد اطلاق میشود. توافتقی دو یا چند نفر جزء اصلی تعریف
قرارداد است. برای مثال در خرید ملک یا آپارتمان دو نفر توافق میکنند که یکی (فروشنده) ملک خود را
به دیگری (خریدار) بدهد و دیگری در قبال آن پولی به فروشنده پرداخت کندقصد و رضایت درونی دو
طرف بر انتقال مال یا انجام کاری برای وقوع یک قرارداد کفایت میکند.
زمانی که دو طرف با اراده آزاد بر موضوعی توافق کنند، ملزم به رعایت آن میشوند و پس از آن در حق
طرفین و افرادی که جانشین آنها میشوند (قایم مقام قانونی) نیز موثر است و نیاز به هیچ گونه تشریفاتی
ندارد، اما نکته مهم این است که قانونگذار به لحاظ مصالح اجتماعی شرایطی را به موارد فوق افزوده است
که در بعضی مواقع بدون توجه به آن شرایط و تشریفات، مراجع قانونی از پذیرش قرارداد خودداری
خواهند نمود. اجرای تعهدات قراردادی از مباحث مهم حقوق قراردادها می باشد. هدف اصلی از انعقاد
قرارداد دستیابی طرفین آن موضوعی است که هریک از آنان بدین منظور وارد قرارداد شدهاند.
ملخص الجهاز:
بر اثر عقد ميان دو طرف ، يک رابطه جديد حقوقي برقرار ميشود و طرفين با توجه به موضوع قرارداد نسبت به يکديگر بايد تعهداتي را انجام دهنددر زبان غيرتخصصي عقد و قرارداد به يک معني است ، اما در علم حقوق منظور از اصطلاح عقد، عقود معين (آن دسته از عقدهايي که در قانون مدني شرايط و چگونگي آن ها ذکر شده است مثل عقد بيع ، عقد اجاره ، عقد رهن ، عقد وکالت ، عقد مضاربه و غيره ) استعمال ميشود و حال آنکه کلمه قرارداد، بر تمامي عقود خواه معين باشد يا نباشد اطلاق ميشود.
٣-٣-چنانچه در زمان بستن قرارداد موجود نباشد بايد کيفيت و کميت آن معلوم و معين بوده و کاملا توصيف شود و طرف واگذار کننده متعهد به انجام توليد و ساخت آن و واگذاري آن پس از توليد با جزئياتي که هيچ ترديد باقي نماند بشود مثل قراردادهاي ساخت و واگذاري آپارتمان ٣-٤- امکان تسليم آن باشد و از همه مهمتر ملک کسي باشد که قصد واگذاري آن را دارد والا معامله فضولي بر مال غير محسوب ميشود و اگر مالک اصلي رضايت به انتقال ندهد معامله باطل ميشود.
5١5 دوره جديد، سال ششم ، شماره پانزدهم ، بهار ١٤٠٠ مدت تعهد در قراردادها نيز خود دو حالت دارد: الف : اجراي تعهد فقط در تاريخ مقرر در اين حالت متعهد فقط بايد در راس موعد تعيين شده تعهد خود را انجام دهد و نميتواند زودتر تعهد خود را انجام دهد و اگر زودتر انجام دهد، تخلف کرده و طرف مقابل ميتواند موضوع تعهد را قبول نکند و پس بزند.