ملخص الجهاز:
"3-ادوار شعر اخوان اخوان در سرودن شعر به سبک کلاسیک استاد بود;در آغاز در قصیده سرایی(به شیوهی استادان کهن خراسان و خاصه منوچهری دامغانی)و غزل سرایی(ارغنون از جمله فعالیتهای این دورهی اوست)و سپس به سبک نو(به شیوهی نیما،مانند مجموعهی زمستان)طبعآزمایی کرد.
به این ترتیب از جهت تطور ادبی،در نوجوانی و جوانی به قصیدهگویی و غزل سرایی پرداخت؛در دورهی شکوفایی که با زمستان آغاز و با زندگی میگوید اما باید زیست تمام میشود،در مکتب نیمایی اثر آفرینی کرد و سرانجام در اواخر عمر که به عنوان استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاههای تهران، تربیت معلم و شهید بهشتی هم تدریس میکرد،دوباره به شعر کلاسیک روی آورد که نقطهی پایانی آن ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم،است.
به ترتیب تاریخی از جمله آثار اخوان ثالث میتوان به عنوانهای زیر اشاره کرد:ارغنون(مجموعه شعر،1330)؛زمستان(مجموعه شعر،1335)؛آخر شاهنامه(مجموعه شعر،چاپ اول،1338)؛ زندگی میگوید اما باید زیست،از این اوستا(مجموعه شعر، 1345)؛پاییز در زندان(پس از سال 1345)؛منظومهی شکار (1345)؛بهترین امید مجموعه ملاقات(جلد اول،1350)؛ نقیضه و نقیضهسازان،بدعتها و بدیع نیما یوشیج(1357)؛ مرد جنزده(مجموعهی داستانی،1357)؛در حیاط کوچک پاییز ،..."