شانزدهمین سال مرگ اخوان مقالة

"غزل اشتراکی امشب که بار فرصت دیدار یار بود بزم خوشی به محفل ما برگزار بود رونق‌فزای محفل انسی که داشتیم‌ دیدار یار صحبت آموزگار بود می بود و عشق بود و دوستی‌ با دور جام،دور خوش روزگار بود آری به جز صفا و محبت ندیده‌ایم‌ نقشی که با گذشت زمان پایدار ما را به بزم لاله چه حاجت که هر کنار در لاله‌های جام،می‌خوش گوار بود در جمع شاعران قدح نوش میگسار تنها خمار زاهد پرهیزگار افسوس!زهد خشک مجال طرب نداد با این که جام باده‌اش اندر کنار بود هر چند مست بود ز الطاف دوستان‌ امید لیک چشم و دلش هوشیار بود ای ماه با خیال تو بیدار تا سحر چشم من و ستاره‌ی شب زنده‌دار بود هر چند غزل به تفنن قدم نهاد در شعر نو امید،خداوندگار امید داشت عزم رحیل از کنار ما بیهوده دل به ماندنش امیدوار بود از شور و شوق محضر امید این غزل‌ در بزم دوستان ادب سادگار بود فریاد از کودتای 28 امرداد مهدی اخوان ثالث خانه‌ام آتش گرفته است،آتشی جان‌سوز هر طرف می‌سوزد این آتش پرده‌ها و فرش‌ها را تارشان با پود من به هر سو می‌دوم گریان در لهیب آتش پر دود وز میان خنده‌هایم،تلخ و خروش گریه‌ام،ناشاد از درون خسته‌ی سوزان می‌کنم فریاد،ای فریاد،ای فریاد خانه‌ام آتش گرفته است،آتشی بی‌رحم هم‌چنان می‌سوزد این آتش بر سر و چشم در و دیوار در شب رسوای بی‌ساحل وای بر من،سوزد و سوزد غنچه‌هاسس را که پروردم به دشواری در دهان گود گلدان روزهای سخت بیماری."