و بازهم سیاست‌گذاری عمومی مقالة

درک تبعيض هاي اجتماعي و نارضايتي هاي عمومي يا خصوصي و ارائۀ تحليل و توصيه در قالب گزارش هاي سياستي ، سبب نزديکي قدرت و جامعه به يکديگر مي شوند؛ به طوري که شهروندان نقش خود را به عنوان شهروند مهم و تأثير گذار مي بينند و لذا براي استمرار حاکميت قانون مردد نخواهند بود. در آموزش مطالعات سياست گذاري عمومي اين پرسش ها مطرح است که چه کساني ، چه چيزي را، با چه هدفي ياد مي گيرند؟ اگر به اين سؤال از جنبۀ حاکميتي نگاه کنيم مي توانيم اين طور پاسخ دهيم که : کساني که ياد مي گيرند تصميم گيرندگان دولتي هستند، آنچه مي آموزند دانشي از ماهيت علمي مسائل سياسي و راه حل هاي آن است و تأثير اين يادگيري اتخاذ سياست هاي بهتر است ، يعني قادر به حل مسائلي هستند که براي رفع آن تلاش مي کنند. يکي از راه هاي آشتي دادن تئوري و عمل در سياست گذاري ، توجه به اين نکته است که دانش و اطلاعات علمي بايد فقط به طور غيرمستقيم بر محتواي سياست تأثير بگذارد و نقش «روشنگري » ايفا کند. سياست گذاري عمومي عمدتا از ابزار کمي براي اندازه گيري اهداف خود استفاده مي کند. “Writing Effective Public Policy Papers: A Guide for Policy Advisers in Central and Eastern Europe”. C. : American Enterprise Institute for Public Policy Research. Paper presented at the American Society for Public Administration meeting. Handbook of Public Policy Analysis: Theory, Politics, and Methods.