خلاصة:
در تحقیق سعی شده با توجه به اتفاقات تاریخی که در تاریخ معاصر ایران رخ داده است سیری از اندیشه
های صلح در ایران ترسیم شود ... مبدأ این بررسی ها در این مقاله از زمان صلح ایران در قضایای ترکمانچای
است که باعث کاستن وسعت کشور شد و تسلط بیگانگان بر کشور روز به روز بیشتر شد.اما این اولین و
آخرین صلح در کشورمان نبود . و قرارداد ها و عهدنامه های زیادی بر ایران تحمیل شد و ایران در همه آنها
خسارت های زیادی متحمل شد چون در هرکدام از این تعهدات و مفاد صلح نامه امتیازی به کشور های
بیگانه واگذار می شد .اما در زمان نظام جمهوری اسلامی حضرت امام موافق این گونه صلح های تحمیلی یا
به تعبیر خودشان صلح اسرائیلی که از طرف صدام قرار بود در دوران جنگ تحمیلی 8 ساله به ایران تحمیل
شود نبود . برخلاف چهره ای که برخی غربزده ها از امام خمینی ترسیم کرده اند حضرت امام شخصیتی
مدافع صلح بر اساس استقلال ، اقتدار ملی بود. او صلحی را قابل پذیرش می دانست که لا اقل مورد پذیرش
عقلای جهان باشد در صورتی که عراقیها قصد تحمیل کردن یک صلح ذلت بار دیگر بودند.. و حضرت امام
موضع گیری عالمانه ای در این باره گرفتند و در نهایت بعد از سال 61 جنگ به مدت 6 سال دیگر ادامه
داشت و صلحی که تحت عنوان قرارداد 598 به حضرت امام که به دلایلی قبول نکردند.