خلاصة:
ابو القاسم حسين بن محمّد بن فضل(راغب اصفهانی) از اعلام قرن پنجم و اوايل قرن ششم هجری، اديبی دانشمند، فيلسوف اخلاقی، متکلم ايرانی، از پركارترين افراد در علوم و معارف قرآنى و ادب و لغت، شعر، تاريخ، كلام، حکمت و تفسير، سرآمد معاصران خويش و مورد قبول عامّه و خاصّه مىباشد
سال تولد و وفات از حدود سال 396 تا 502 و504 و مذهبش اعتزالی يا اشعری يا تسنن مورد اختلاف است؛ ولی زادگاه
او بالاتّفاق شهر اصفهان است.
حدود سی كتاب و رساله دارد، كه مهم ترينش مفردات الفاظ قرآن، از مهمترين كتب لغت و تفسير ومعجم آيات و احاديث در قرن چهارم تا ششم، به زبان ، نسبت دادن اقوال به غير قائلين آنها، تصحيف، انتقاد علماء، آوردن وجوه ضعيف.
خلوص و زهد، مصون بودن اصفهان ازحوادث زيانبار، وجود محيط امن برای كتاب ها و شهرت و نسخه بردارى از كتابها، سبب مصون ماندن آثار راغب می باشد.
مفردات علی رغم تأثير پذيری از كتب مختلف، بر بسياری از كتب علم وادب و تفسير تأثير گذار بوده است.
در اين پژوهش ضمن معرفی راغب اصفهانی، و مهم ترين كتابش مفردات فی غريب القرآن به بررسی غرائب القرآن جزء 26(الْأَحْقافِ، أَثْخَنْتُمُوهُمْ، بالَهُمْ، الْحَمِيَّةَ، لَعَنِتُّمْ، مَرِيجٍ، الْحُبُك)، جزء 27 (الْمُصَيْطِرُونَ، اللَّمَمَ، مُزْدَجَرٌ، الْأَكْمامِ، طَلْحٍ، مُدْهِنُونَ، نَقْتَبِس)و جزء 27(كُبِتُوا، لِينَةٍ، بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ، يَنْفَضُّوا، لا تُلْهِکُمْ، تَحِلَّة)با استناد به مفردات راغب وتفسير مجمع البيان پرداختيم.