ملخص الجهاز:
"سخن ماه از"حرف"تا"عمل" درباره رفتار دولت در زمینه خصوصیسازی گفتاری از دکتر امیر هوشنگ امینی 1l(به تصویر صفحه مراجعه شود) نامه اتاق بازرگانی اخیرا برخی اشخاص و صاحبان سرمایه خصوصی داخلی و خارجی که دستکم به ظاهر مشتاق سرمایهگذاری از طریق خرید واحدهای تولیدی در اختیار دولت میباشند،با توجه به برنامههای اعلام شده از سوی دولت و اظهارات برخی از مسوولان و کارگزاران امور اقتصادی کشور مبنی بر اینکه دولت درنظر دارد تصدیات اقتصادی در اختیار را به بخش خصوصی واگذار کند و یا دولت درنظر دارد هرآنچه را که قابل واگذاریست، واگذار کند،در تماس باسازمان خصوصیسازی، خواستار فهرست واحدهای تولیدی موردنظر برای واگذاری شدهاند،اما ظاهرا به لحاظ آنکه هنوز شرکتهای تخصصی مادر که براساس قانون برنامه سوم عهدهدار معرفی اینگونه واحدهای تولیدی به سازمان خصوصیسازی برای واگذاری میباشند، تشکیل نشدهاند-شرکتهایی که گفته میشود فهرست آنها از سوی دولت(سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور)منتشر شده و هماکنون کلا وجود دارند-تامین نظر و خواستهشان به آیندهای نامعلوم موکول شده است.
بههرحال،صرفنظر از درست یا نادرست بودن شیوه یا روشی که از سوی ذهنیت دولتی مورد اشاره برای خصوصیسازی عنوان شده است،باید یادآور شد که اکنون که به نیمه دوم سومین سال برنامه سوم توسعه نزدیک شدهایم، علت موفق نبودن دولت در اجرای برنامه 2lخصوصیسازی که دولت انجام آن را راس برنامههای خود قرار داده است،چیست؟بهویژه مالکیت واحدهای تولیدی و تبدیل آن به"سازمان خصوصیسازی"عملا تهیه و تصویب آییننامههای اجرایی تیپ و پیشبینی شده در قانون برنامه از جمله آییننامههای اجرایی موضوع ماده 4(فصل دوم-سازماندهی شرکتهای دولتی)قانون برنامه سوم،ارایه راهکارهای اجرایی واگذاری سهام و مدیریت نامه اتاق بازرگانی (به تصویر صفحه مراجعه شود) انجام کار خصوصیسازی به دست کارگزارانی با پیشینه و ذهنیت اقتصاد متمرکز دولتی،راستینهای غیرقابل وصول است."