خلاصة:
بیماری ایدز فقط یک مشکل بهداشتی نیست بلکه یک مسئله اجتماعی و فرهنگی است که پیش داوری نامناسب و برچسب های ناروای اجتماعی مبتلایان را به شدت آسیب پذیر می کند و آنان را از درمان موثر باز میدارد. این پیش داوری عمده ترین علتی است که بیمار را وادار به مخفی سازی نموده و در نتیجه موجب افزایش انتقال و شیوع گشته و بی گناهان زیادی را گرفتار می سازد. در حالی که جایگاه والای انسانی در نظام آفرینش، هدف مندی خلقت و شایستگی وی در احراز مقام خلیفه اللهی این اندیشه را القا می کند که در تامین حق بر سلامت وی که از حقوق مسلم شهروندی و از شاخص های اصلی جامعه ایده آل محسوب می شود نباید کوتاهی صورت گیرد. تعهدات متقابل فرد و اجتماع، نیز ایجاب می کند تا جامعه، حقوق افراد آلوده به این گونه بیماری ها را به رسمیت شناخته و مورد حمایت قانونی قرار دهد. در این نوشتار تلاش می شود تا چالش هایی که افراد مبتلا به ایدز در دسترسی و بهره مندی از حقوق شهروندی و آموزه های حقوق بشری با آن مواجه اند تبیین تا این افراد بتوانند هم پای سایر شهروندان از حقوق شهروندی برخوردار و با رفتار های تبعیض آمیز روبرو نشوند.
ملخص الجهاز:
(سیرغانی، 1387، ص 101) بیماران مبتلا به ایدز جزو افراد انسانی بوده و لاجرم برخوردار از حیثیت و شئون انسانی و حقوق و مزایای نوع بشر میباشند و نقض حقوق آنان نيز به منزله نقض نوعی موازين بلند بشري ميباشد و ميتوان آنان را در زمرهي اشخاص آسیبپذیر 2 طبقهبندی نمود که بیشتر از سایر افراد در معرض تحدید حقوق بنیادین و اساسی قرار دارند در برخی موارد افراد دچار اين بيماري با رفتارهاي تبعیضآمیزی مواجه ميگردند كه ريشه در پيش فرضهای نادرستي در خصوص وضعيت ابتلا به ايدز داشته و منجر به تفكيك آنان از ساير طیفهای جامعه میشود به عبارت دیگر با نقض حقوقی همچون دریافت اطلاعات، آموزش و مراقبتهای اساسی در واقع آسیبپذیری افراد در برابر ایدز افزایش مییابد این در حالی است که حق برخورداری از زندگی سالم و حق بر سلامت از حقوق مسلم شهروندی محسوب میشود و جایگاه آن در اسناد حقوق بشری مشخص شده است و بي ترديد يكي از مصاديق حقوق شهروندي نیز كه میتوان از آن با عنوان بارزترین جلوهی اين حقوق ياد نمود «حق تساوي» 3 يا «حق بر منع تبعيض» 4 است.
بنابراین تنها راه مبارزه مؤثر با ایدز دادن اطلاعات و تضمینهای لازم به فرد مبتلا جهت اطمینان دادن به او از احترام به حقوق فردی و اجتماعی وی میباشد که فرد مبتلا درصدد انتقام و مبتلا کردن دیگران به درد شبیه به درد خود برنیاید چرا که میتوان گفت مهمترین عامل شیوع و گسترش این بیماری عدم رعایت مسائل بهداشتی و حس انتقامجویی افراد مبتلا بهواسطه عدم رعایت حقوق شهروندی وی است.