اثربخشی آموزش برقراری ارتباط کلامی به والدین بر کاهش تعارضات و بهبود رابطه مادر – دختر در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول، پایه های هفتم و هشتم شهر یزد مقالة

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برقراری ارتباط کلامی به والدین بر بهبود رابطه مادر-دختر انجام شده است. این پژوهش نیمه ‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر شامل مادران دختران نوجوان مقطع متوسطه اول، پایه‌‌های هفتم و هشتم شهرستان یزد در نیمه اول سال تحصیلی 98-1397 بوده است که تعداد آنها حدودا 1170 نفر بود. برای اندازه‌‌گیری میزان تعارض در پیش‌‌آزمون و پس‌‌آزمون از پرسشنامه شیوه‌‌های حل تعارض والد- فرزند اشتراوس (1990)، همچنین به منظور سنجش رابطه والد - فرزندی از مقیاس رابطه والد - فرزندی فاین، مورلند و شوبل (1983) استفاده شده است. از میان مادران، 44 نفر که نمرات آنان بالاتر از دیگر مادران بود انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت آموزش مهارت ارتباط کلامی قرار گرفت، سپس در مورد دو گروه پس‌‌آزمون اجرا شد. در تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات این پژوهش، از آمار استنباطی شامل آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) برای بررسی تفاوت میان گروهها استفاده شده است. نتایج نشان داد شرکت در کلاسهای آموزش ارتباط کلامی به کاهش تعارضات و افزایش بهبود رابطه میان مادر - دختر در مقایسه با گروه کنترل می‌‌انجامد. در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که برگزاری و شرکت در جلسات آموزشی برقراری ارتباط کلامی موجب کاهش تعارضات و بهبود رابطه میان مادر و دختر می‌‌شود.

This research was undertaken to examine the effectiveness of parent verbal communication training in improving mother-daughter relationships. This quasi-experimental study had a pretest-posttest control group design. The statistical population of the study was comprised of the mothers of female seventh and eighth graders in Yazd in the first semester of 2018-19 academic year with a total population of about 1170 individuals. The instruments included the Conflict Tactics Scale (Straus, 1990) and Parent-Child Relationship Survey (Fine, Moreland & Schwebel, 1983). Among the mothers, 44 subjects who had obtained the highest scores were selected and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received parent verbal communication training for 8 sessions and finally the posttest was administered to the two groups. Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) was utilized to analyze the data. The findings demonstrated that attending parent verbal communication training reduces conflicts and improves mother-daughter relationships.

لذا پژوهش حاضر در پي پاســخگويي به اين پرسش است که آيا آموزش مهارت ارتباط کلامي بر کاهش تعارضات و بالابردن بهبود روابط والد – فرزندي اثرگذار است يا خير؟ از آنجــا کــه در دوران نوجواني ، تعارض والــد – فرزند افزايش مي يابد و والديــن و نوجوانان کمتر با يکديگر صميمي اند، بررسي ارتباط ميان والدين و فرزندان ضروري به نظر مي رسد.  روش بررسي  هدف پژوهش : هدف اين پژوهش تعيين تأثير برگزاري جلسات آموزشي مهارت ارتباط کلامي به والدين بر کاهش تعارضات و بهبود رابطه مادر – دختر در دانش آموزان دختر مقطع دبيرستاني دوره اول ، پايه هاي هفتم و هشتم شهر يزد بوده است .  فرضيه پژوهش : برگزاري جلسات آموزش مهارت ارتباط کلامي به والدين بر کاهش تعارضات و بهبود رابطه مادر – دختر در دانش آموزان دختر مقطع دبيرستاني دوره اول ، پايه هاي هفتم و هشتم شهر يزد تأثير دارد. برگزاري جلســات آموزش مهارت ارتباط کلامي به والدين بر کاهش تعارضات ميان مادر – دختر در دانش آموزان دختر مقطع دبيرستاني دوره اول ، پايه هاي هفتم و هشتم شهر يزد تأثير دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش مهارت کلامي به والدين بر کاهش تعارضات و بهبود رابطه مادر - دختر در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره اول ، پايه هاي هفتم و هشتم شهر يزد بوده است . يافته ها نشان دادند که آموزش مهارت کلامي به والدين بر کاهش تعارضات و همچنين بر بهبود رابطه مادر – دختر در دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوره اول ، پايه هاي هفتم و هشتم شهر يزد تأثير داشته است .