خلاصة:
کتاب مقدس در دین مسیحیت بهعنوان مهمترین منبع الهیاتی، نیازمند تفسیر است. در میان مسیحیان، برداشت از کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید) از همان ابتدای تدوین، به دو صورت لفظی و تمثیلی صورت گرفت. اتخاذ این دو روش تفسیری در میان مسیحیان اولیه، بیارتباط با روشهای تفسیری بهکارگرفته از سوی یهودیان نبود. روش تمثیلی، ازآنجاکه راهگشای بسیاری از مسائل الهیاتی در جامعة مسیحی بود، مورد توجه بیشتری قرار گرفت. از طرفی اکتفا به روش تفسیر لغوی، چالشها و انحرافاتی را پدید آورد که از سوی شوراهای کلیسا بدعت شناخته شد. شالودة این روشهای تفسیری کتاب مقدس، در قرون اولیه یعنی دورة آباء کلیسا بنیان نهاده شد. دو مکتب اصلی انطاکیه و اسکندریه در همین زمان رشد پیدا کردند که اولی نمایندة روش لفظی و دومی نمایندة روش تمثیلی است. در این پژوهه سعی شده است تا ضمن بیان تاثیر روشهای تفسیری یهودیان بر جامعة مسیحی، بهویژه برخی از پدران کلیسا در دورة آباء، به بررسی روش تمثیلی پرداخته شود. یافتههای این تحقیق بر این استوار است که حیات روش تمثیلی، دچار افتوخیزهایی بود و تحولاتی را در تاریخ مسیحیت رقم زد. با توجه به افراط در روش تفسیر تمثیلی، یگانه راهحل، منجر به انحصار تفسیر در دست کلیسا شد که خود تبعاتی بههمراه داشت و زمینة انتقادات گستردهای در باب چگونگی تفسیر کتاب مقدس رقم زد.
As the most important theological source in Christianity, the Bible needs to be interpreted. Among Christians, the interpretation of the Bible (Old Testament and New Testament) was done in two literal and allegorical forms from the very beginning of its compilation. The adoption of these two interpretive methods among the early Christians was not unrelated to the interpretive methods used by the Jews. As a solution to many theological issues in the Christian community, the allegorical method received more attention. On the other hand, literal interpretation created challenges and deviations that were regarded as heresy by the church councils. The foundation of these biblical interpretations was laid in the early centuries, the age of Church Fathers. The two main schools of Antioch and Alexandria developed at the same time, the former representing the literal method and the latter representing the allegorical method. This study tries to examine the allegorical method while expressing the effect of Jewish interpretive methods on the Christian community, especially some church Fathers in the patristic a period. The findings show that the allegorical method has had its ups and downs and marked a change in the history of Christianity. Due to going to extremes in the allegorical method of interpretation, the only solution was to let the church monopolize the interpretation, a decision which had its own consequences and led to widespread criticism of the interpretation of the Bible.
ملخص الجهاز:
در اين پژوهه سعي شده است تا ضمن بيان تأثير روشهاي تفسيري يهوديان بر جامعة مسيحي، بهويژه برخي از پدران کليسا در دورة آباء، به بررسي روش تمثيلي پرداخته شود.
مفهومشناسي افزون بر واژگان عامي که در زبان انگليسي براي مفهوم تفسير بهکار ميرود، در ادبيات علمي مطالعات دين مسيحيت، براي اين مفهوم از کلماتي همچون «Interpretation»، «Exegesis» و «Hermeneutics» استفاده شده است که پس از بررسي معناي اجمالي آنها، به تفاوت ميان اين واژگان اشارهاي ميشود.
بااينحال، اين پژوهش فارغ از برداشتهاي مفسر کتاب مقدس، که گاه در قالب تطبيق و تحميل ديدگاههاي خود بر کتاب مقدس (Interpretation) و گاه در قامت يک متخصص کتاب مقدس و براساس تفکر انتقادي (Exegesis) ابراز ميشود، بهدنبال بيان و بررسي روشهاي اتخاذ شده در فرايند تفسير کتاب مقدس است.
از مهمترين افرادي که در اين دوران، در زمينة تفسير کتاب مقدس خوش درخشيد و عملکرد آنان تغييرات اساسي در روشهاي تفسيري رقم زد، ميتوان به افرادي همچون کلمنت، اوريجن و آگوستين اشاره کرد که در ادامه، به فعاليت ايشان اشاره خواهد شد.
روش لفظي تفسير کتاب مقدس، روشي است که در آن براي هر کلمهاي يک معناي دقيق اصلي، که کاربردي معمولي و متداول دارد، اخذ ميشود.
حيات تفسير تمثيلي در مسيحيت ارتباط روش تمثيلي با متن عهد عتيق از يک سو و ضرورت توجه بهمعناي لغوي و لفظي واژگان کتاب مقدس، موجب شد تا در اين روش در عالم مسيحيت، تحولات و تطورات مختلفي را به خود ببيند.