خلاصة:
مقدمه : در طول دهه گذشته تحقیقات در زمینه روانشناسی مثبت نگر در تلاش برای پاسخ به سوال بشر در مورد کامیابی به ویژه تجربه شادی است. در روانشناسی مثبت فرض بر این است که تواناییهایی در انسان وجود دارند مانند شجاعت، آیندهنگری، خوشبینی، ایمان، امید و پشتکار که به عنوان مانعی علیه بیماریهای روانی عمل میکنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در تبیین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی در دانشجویان انجام گرفت.
روش پژوهش: روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر مجرد در مقطع کارشناسی (18-25 سال) دانشگاههای آزاد اسلامی شهر تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1398 بودند. حجم نمونه 458 نفر (231 دختر، 227 پسر) که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: شادکامی آکسفورد، هوش معنوی، کیفیت روابط بین فردی و تاب آوری. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-V21 و AMOS استفاده گردید همچنین داده‌ها با استفاده از روش تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان دادکه هوش معنوی بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم دارد. هوش معنوی با میانجی‌گری تاب‌آوری بر شادکامی اثر غیرمستقیم دارد. نتایج پژوهش نشان داد که کیفیت روابط بین فردی بر روی شادکامی دانشجویان اثر مستقیم و معنی‌داری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان میدهد که مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطهای تاب آوری بر روی شادکامی معنی دار هست.
نتیجه گیری: بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در طراحی درمان‌های مناسب‌تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می‌رساند.
Introduction: Over the past decade, research into positive psychology has sought to answer the human question of success, especially the experience of happiness. In positive psychology, it is assumed that there are abilities in human beings such as courage, foresight, optimism, faith, hope and perseverance that act as a barrier against mental illness. The aim of this study was to determining the mediating role of resilience in explaining the happiness model based on spiritual intelligence and the quality of interpersonal relationships in students. Methods: The research method is cross-sectional correlation. The statistical population included undergraduate male and female students (18-25 years old) of Islamic Azad Universities of Tehran in the first semester of the 1398 academic year. The sample size was 458 people (231 girls, 227 boys) who were selected by multi-stage random sampling. The research tools were: Oxford Happiness, Spiritual Intelligence, Quality of Interpersonal Relationships (Pierce et al 1991) and Resilience. In order to analyze the data, SPSS-V21 and AMOS software were used and the data were analyzed using path analysis method. Results: The results showed that spiritual intelligence has a direct effect on students' happiness. Spiritual intelligence has an indirect effect on happiness through mediation. The quality of the relationship has a direct and significant effect on students' happiness. The results also show that the value of the indirect effect of relationship quality through intermediate resilience variable on happiness is significant. Conclusion: Therefore, attention to these variables in the design of appropriate therapies helps researchers and therapists.
(
, 
, 
)
