ملخص الجهاز:
دربارۀ این فیلمهای اولیه، حس اعجاب و حیرتی که از ابداع و طلیعۀ سینما وجود داشت، مانع از تجلی هرگونه توجه و دلبستگی جدی میشد، هر چند که بسیاری از این آثار ممکن است در عین حال ابژههای تجاری و ایدئولوژیک نیز بوده باشند.
فیلمهای مذهبی (که تقریباً هنوز منحصراً مسیحی بودند) همچنان به انجام وظایف زبانشناختی و مشروعیتبخشی خویش ادامه میدادند و در همین حال دستور زبانی که به سرعت شکل میگرفت در ساختارهای داستانی مبسوطتر و پیچیدهتر اعمال میشد، تولید آثار سینمایی بیش از پیش عقلایی و صنعتی میشد و ترکیبهای گوناگون تصاویر متحرک، به گونهای پختهتر و فعالانهتر مورد سرمایهگذاری قرار میگرفتند.
این گرایش نهفتۀ مسیحی ادامه یافت و به گونهای استعاری دامنۀ آن به زمان حال نیز رسید؛ هر دو فیلم آخری که به آنها اشاره کردیم، پسزمینه و احساسات مذهبی را برای بیان گرایشهای ضدجنگ خود مورد استفاده قرار میدهند و از نوعی سیاست انزواطلبانه جانبداری میکنند و تا آنجا پیش میروند که ظهور مجدد مسیح را برای تأیید مواضع و جمعبندی روایی خود به تصویر میکشند.
درایر در یکی از مشهورترین آثار خود، مصائب ژاندارک(1928) با بیان تنشهای دیرینه میان مذهب فرقهگرا و معنویت فردی، بر این نکته صحه میگذارد که آگاهی فردی میتواند رودرروی نهاد کلیسا و دیگر نهادهای اجتماعی به طور کلی قرار گیرد ولی نقد ایدئولوژیک و تاثیرگذار درایر که چیزی بسیار فراتر از انکار و نقیضهای صرف است، از طریق یک سبک کارگردانی هنرمندانه و منحصر به فرد و نیز بازی درخشان رنه فالکونتی در نقش ژاندارک، در بازنمایی ایمان و شهادت ژاندارک به درجۀ بالایی از تکریم و احترام دست مییابد.