میزان شیوع ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی بانوان روستایی استان قزوین مقالة

هدف: در دنیای پرشتاب فناوری که با تغییر در سبک زندگی مردم و کاهش تحرک همراه است، زنان روستایی که روزی الگوی تحرک بودند از این قافله بی نصیب نمانده‌اند. هدف این پژوهش، بررسی میزان شیوع ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و تحتانی در بانوان روستایی استان قزوین می‌باشد. روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این تحقیق، بانوان روستایی استان قزوین با دامنه سنی 65-15 سال و میانگین سنی (70/15±88/41) بود که در این پژوهش 3023 نفر شرکت کردند و در چهار گروه با دامنه سنی مختلف تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به صورت در دسترس و با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. ابزار گردآوری شامل فرم رضایت نامه، فرم ثبت ناهنجاری اسکلتی عضلانی، کولیس، خط شاقولی، صفحه شطرنجی و آزمون نیویورک بود. برای نشان دادن میزان شیوع ناهنجاری‌ها از آمار توصیفی و برای مقایسه بین گروهی از آزمون کروسکال والیس در نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافته‌ها: آزمون کروسکال والیس نشان داد که در متغیرهای سر به جلو (0/001p=)، کج گردنی (0/001p=)، شانه به جلو (0/008p=)، شانه نابرابر (0/001p=)، کایفوز (0/001p=)، لوردوز (0/001p=)، پشت صاف (0/003p=)، اسکولیوز (0/001p=)، چرخش قدامی لگن (0/001p=)، زانوی پرانتزی (0/001p=)، زانوی ضربدری (0/001p=)، زانوی عقب رفته (0/001p=)، کف پای صاف (0/008p=)، کف پای گود (0/004p=) و شست کج (0/001p=) تفاوت معناداری بین گروه‌های پژوهش وجود داشت. همچنین بیشترین شیوع ناهنجاری‌های اندام فوقانی مربوط به شانه‌نابرابر، سر به جلو و لوردوز و بیشترین شیوع ناهنجاری اندام تحتانی مربوط به چرخش قدامی لگن، زانوی ضربدری و کف پای صاف بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان‌دهنده این است که شیوع ناهنجاری‌های اسکلتی-عضلانی اندام فوقانی و تحتانی در بانوان روستایی استان قزوین شیوع بالایی داشته و در دامنه سنی 21-35 سال و 36-50 سال بیشتر بوده است. لذا محققین بر این باورند که فراهم کردن اطلاعات در مورد شیوع ناهنجار‌ی‌های وضعیتی می‌تواند در طراحی برنامه‌های پیشگیرانه موثر باشد و بر لزوم تدوین برنامه‌های تمرین اصلاحی و توانبخشی برای این قشر از جامعه تاکید دارد.

Objective: In a fast-paced world of technology that is changing people's lifestyles and reducing mobility, rural women who were once a model of mobility have not been spared. The aim of this study was to investigate the prevalence of musculoskeletal abnormalities of the upper and lower limbs in rural women in Qazvin province. Methods: The present study was a descriptive-comparative study. The statistical population of this study was rural women in Qazvin province with an age range of 15-65 years and an average age (41.88±15.70) which in this research 3023 people participated and were divided into four groups with different age ranges. Subjects were selected by snowball sampling method and participated in the study voluntarily. The collection tools included consent form, musculoskeletal abnormalities registration form, caliper, vertical line, checkerboard, and New York test. Descriptive statistics were used to show the prevalence of anomalies and Kruskal-Wallis test was used for group comparison in SPSS software version 24. Results: Kruskal-Wallis test showed that in the variables head forward (p = 0.001), torticollis (p = 0.001), shoulder forward (p = 0.008), uneven shoulder (p = 0.001), kyphosis (p = 0.001), lordosis (p = 0.001), flat back (p = 0.003), scoliosis (p = 0.001), anterior pelvic rotation (p = 0.001), genu Varum (p = 0.001), genu Valgum (P = 0.001), genu recurvatum (p = 0.001), flat foot (p = 0.008), Pes cavus (p = 0.004) and hallux valgus (p = 0.001). There was significant difference between groups. Also, the highest prevalence of upper limb deformities was related to uneven shoulder, head forward, lordosis and the highest prevalence of lower limb deformities was related to anterior pelvic rotation, genu valgum and flat foot. Conclusion: The results show that the prevalence of musculoskeletal abnormalities of the upper and lower limbs in rural women in Qazvin province has a high prevalence in the age range of 35-31 years and 50-36 years. Therefore, researchers believe that providing information about the prevalence of postural disorders can be effective in designing preventive programs and emphasizes the need to develop corrective exercise and rehabilitation programs for this segment of society.