خلاصة:
مدیریت ایمنی ابزار تصمیمگیری در بهبود عملکرد مستمر یک سیستم است که در آن حفظ جان انسانها به عنوان هدف غایی تعریف میشود. در سیستم حمل و نقل نیز بخش ایمنی همواره جایگاه خاصی داشته است ولیکن امروزه با توجه به شناسایی و بروز انواع خطرات و بحرانهای ناشی از آن که تا پیش از این از یک سو برخورد با آنها در سیستم ایمنی تعریف نشده بود و از سوی دیگر در حد توان بخش ایمنی سازمان نبوده است، مطرح گردیده. جهت مقابله با این خطرات از شیوههای مدیریت ریسک و مدیریت بحران در سطوح بالای سازمان به صورت غیر منسجم استفاده میگردد. جهت برخورد ساختار یافته با خطرات و حوادث ناشی از آن لازم است تا از مدیریت ایمنی، بحران و ریسک در کنار یکدیگر استفاده شود. در این مطالعه با بررسی هر یک از این روشهای مدیریتی از لحاظ مراحل، فرآیندها و حیطه عملکرد به مقایسه کارکرد آنها بر حسب سه شاخص محدوده تحت پوشش، چرخه مدیریت و نوع و منشا خطرات پرداخته شده است. سپس جایگاه و نقش هر کدام از این شیوهها در برخورد با خطرات و حوادث منتج شده از آنها در سه بخش شناخت، برنامه ریزی و عملیات مشخص گردیده. در نتیجه نظام ساختار یافتهای جهت برخورد با خطرات و حوادث ناشی از آن با بهرهگیری از سه شیوه مدیریتی ذکر شده ارائه گردیده است که در آن مدیریت ریسک همانند چتری مدیریت ایمنی و مدیریت بحران را در بر میگیرد.
Safety management is the decision-making tool in improving the continuous performance of a system in which the preservation of human life is defined as the ultimate goal. In the transportation system, the safety sector has always had a special place, but today, due to the identification and occurrence of various hazards and crises caused by it, which had not been defined in the safety system before, and on the other hand It has not been to the extent of strengthening the safety of the organization, it has been raised. To deal with these risks, risk management and crisis management methods are used inconsistently at the highest levels of the organization. In order to deal with the dangers and accidents that occur in a structured way, it is necessary to use safety, crisis and risk management together. In this study, by examining each of these management methods in terms of steps, processes and scope of performance, their function has been compared in terms of three indicators: the area covered, the management cycle and the type and source of risks. Then, the position and role of each of these methods in dealing with the risks and accidents resulting from them are identified in three sections: identification, planning and operations. As a result, a structured system to deal with the risks and accidents resulting from it is presented using the three management methods mentioned, in which risk management includes safety management and crisis management like an umbrella.
ملخص الجهاز:
در سيستم حمل و نقل نيز بخش ايمني همواره جايگاه خاصي داشته است وليکن امروزه با توجه به شناسايي و بروز انواع خطرات و بحران هاي ناشي از آن که تا پيش از اين از يک سو برخورد با آنها در سيستم ايمني تعريف نشده بود و از سوي ديگر در حد توان بخش ايمني سازمان نبوده است ، مطرح گرديده .
در نتيجه نظام ساختار يافته اي جهت برخورد با خطرات و حوادث ناشي از آن با بهره گيري از سه شيوه مديريتي ذکر شده ارائه گرديده است که در آن مديريت ريسک همانند چتري مديريت ايمني و مديريت بحران را در بر مي گيرد.
با توجه به اينکه مهمترين وجه تمايز مديريت بحران و ايمني تفاوت آنها در قدرت پاسخگويي سازمان مي باشد مناسب است تا مراحل شناخت و برنامه ريزي براي هر دو حيطه به صورت مشترک صورت گيرد و تنها در بخش عمليات فعاليت ها به صورت مجزا و در دو بعد درون و برون سازماني انجام شود.
با استفاده از اين راه حل ابتدا خطرات با استفاده از شيوه مديريت ريسک مورد شناخت و ارزيابي قرار مي گيرند و سپس با انجام بررسي آسيب پذيري ها و تحليل ريسک و انجام سطح بندي و اولويت بندي، برنامه هاي عملياتي جهت نحوه برخورد با خطرات کامل مي گردد و برنامه ها در حوادث مربوط به بخش ايمني و بحران مورد استفاده سازمان قرار مي گيرد.