لبخندهای دیر هنگام (پایان هالیوودی) مقدمة ومراجعة

"مقایسه راز جنابت منهتن و گلوله‌ها بر فراز برادوی با آفرودیت توانا و نفرین‌ عقرب یشمی،جای تردید باقی نمی‌گذارد که‌ فیلمهای وودی آلن به مرور ساده‌تر،ارزان‌تر و در عین حال،سطحی‌تر شده‌اند و نوعی شلختگی در فرم،و اتکا به چند شوخی برای به ثمر رساندن‌ یک فیلم سینمایی،جای قابلیتهای بصری فیلمهای‌ پیشین او را گرفته است. کار سرهم‌بندی به آنجا می‌رسد که حتی‌ تکه‌ای از فیلم ساخته شده هم به بیننده نشان‌ داده نمی‌شود تا دست‌کم موقعیتهای کمدی فیلم، تنوع و جاذبه‌ای درخور یک فیلم متوسط بیابند و در عمل،کار باخبر نشریه‌ها مبنی بر موفقیت فیلم‌ (تصویرتصویر) (تصویرتصویر) در فرانسه و ستایش منتقدان فرانسوی به پایان‌ می‌رسد تا نگاه ریشخندآمیز فیلمساز فرضی،حتی‌ دامن ستایش گرانش را هم بگیرد؛ضمن آن‌که‌ نمی‌شود از این نکته گذشت که وودی آلن فیلمساز محبوب کایه‌دو سینما بوده و به ویژه در دههء 1990، آثارش بارها در ردیف بهترین فیلمهای سال کایه‌ قرار داشته است!"