مسعود بخشی، مدیر امور بین الملل مرکز سینمای مستند و تجربی: تناقض های مضحک یک کلان شهر محادثة ومقابلة

"به این فکر می‌کردم که چرا وقتی نسکافه را در لیوان آب جوش ریختم،رنگ‌ قبر شد!؟از دستم در رفت و نصف ظرف نسکافه توی لیوان خالی شد؛اما«مسعود بخشی»که پس از جلسه‌ی ناگهانی یک‌ساعته‌اش،با یک عذرخواهی محترمانه و آکنده از مشغله،خیلی آرام کنارم نشست و نسکافه‌اش را که خیلی کم‌رنگ بود نوشید و از تهران بی‌انارش گفت و از شهری که چندسال در موردش تحقیق کرده بود،تازه‌ فهمیدم که چرا عصب‌های دستم اجازه دادند لیوان آب جوش،سیاه سیاه شود! . به نظر می‌رسد فیلمنامه‌ی مستحکم تهران انار ندارد-که معمولا در آثار مستند مورد کم‌توجهی قرار می‌گیرد-هم در ساخته‌شدن و پرداخت ایده و تم‌ اصلی فیلم شما تأثیر زیادی گذاشته است. فیلمبرداری این کار دو ماه طول کشید،اما پروسه‌ی جمع کردن آرشیوهای‌ تاریخی دو سال وقت برد و جالب است بدانید که در مرحله‌ی اول جمع‌آوری فیلم‌های‌ آرشیوی،100 حلقه فیلم گردآوری شد. دوست داشتم تصویری درست کنم‌ که آینده آن را به خاطر بیاورد و بگوید که‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) این فیلم مثلا به سال 86 تهران تعلق دارد. . یکی از دغدغه‌های اصلی شما و دیگر متولیان سینمای مستند،عدم دسترسی‌ به شرایط مناسب برای ارتباط برقرار کردن این فیلم‌ها با عامه‌ی مردم است. معمولا در همه‌جای دنیا،متولی سینمای مستند،تلویزیون است؛خوشبختانه فیلم‌ تهران انار ندارد هم ساخته‌ی شبکه‌ی اول است،اما متأسفانه شاید سال‌ها طول بکشد که این فیلم را در این شبکه ببینیم. سینمای آمریکا که دومین صنعت پول‌ساز دنیاست،به سینمای مستند آن‌چنان بها داده که این سینما در بین فیلم‌های پرفروش‌ سینمای آمریکا جا باز کرده،به‌طوری که فیلم جدید مور جزو پر مخاطب‌ترین فیلم‌ها قرار گرفته است."