نوروز، اسطوره ی رستاخیز زمین مقالة

"در ادبیاد دیگر ملل،بویژه در گزیده‌ی سروده‌های ریگ ودا در در «سرود خلقت»،نخستین آفرینش اسطوره هند را این‌چنین معرفی‌ می‌کنند:«آن هنگام نه نیستی بود نه هستی،نه هوایی،نه آسمانی‌ که از آن برتر است. در اساطیر ایران این باور وجود دارد:«نخست آسمان را آفرید، روشن،آشکار،بسیار پهناور و به شکل تخم‌مرغی و از خماهن که‌ هست گوهر الماس نر و سر او به روشنی بی‌کران پیوسته است. » انسان اسطوره‌مند امروزی،از آن‌جا که به تاریخ قدسی،زمان‌ دایره‌یی و تکرارپذیر و تجدیدشدنی باور دارد و از آن‌جا که‌ «اسطوره‌ی بازگشت جاودانه»را می‌شناسد به این حقیقت واقف‌ است که جهان مدام در حال نو شدن است و زایش کیهانی‌ تجدیدشدنی نیست. طبق این سنت زیبا و دیرینه،هر سال برای نو شدن سبزه می‌کاریم،تخم‌مرغ را که نماد بازآفرینی و تولد آفرینش مجدد است،بر سفره‌ی هفت‌سین می‌نهیم‌ تا مرگ را به زندگی،و پژمردگی را به رویش مبدل کنیم."