کم لطفی «لطفی» مقالة

"معمولا رسم‌ زمانه بر این است که بزرگان چون به مقتضای حال و هوا و سن وسال،کنج عزلتی اختیار می‌کنند یا ترک دیار رابه‌ دیدار یار ترجیح می‌دهند،پس از اندکی تنها به خاطرات‌ دوستداران می‌پیوندند و جز نام و یاد و آثارشان در میان‌ نمی‌ماند که هرچند پاسداشت فرهنگی خوبی است اما پاسخگوی نیازهای انسانی آن بزرگواران نیست که بسی‌ جای تأسف و نیز در خور توجه بیشتر است. چندی پیش به دلائل یاد شده و نیز تعلق عاطفی و موسیقایی بازمانده از دوران نوجوانی بر آن شدیم تا از یکی‌ از نزدیکان لطفی خواهش کنیم که با اجازه، E mail ایشان‌ را در اختیار فصلنامه‌ی مقام قرار دهد تا در مصاحبه‌ای‌ کوتاه خوانندگان محترم فصلنامه را از شرایط کنونی و فعالیت‌های موسیقایی حال و آینده استاد با خبر کنیم،تا بدین ترتیب یادی نیز از ایشان داشته باشیم و خجل از بی وفایی خود نباشیم که متأسفانه استاد رخصت‌ ندادند..."