سینما، قصه، انسان مقالة

فيلم، زنده و سرحال اگرچه بسياري استدلال مي‌کنند که فيلم، همراه با ساير اشکال هنري، به سرعت به اقدامات احيا کننده نياز دارد، فرودون در يک سخنراني SLE، که بخشي از برنامه‌ي يک مجموعه‌ي فرهنگي بود که هر پنجشنبه شب برگزار مي‌شود درباره‌ي حيات سينما بحث کرد. «ما مي‌رويم، همه‌ي ما، خارج از خانه‌هايمان، در سرما… ما بايد توي ماشين باشيم، توي راه بندان، توي قطار، اما ما به سينما مي‌رويم و همچنان به انجام اين کار ادامه مي‌دهيم. فرودون عليه اين باور که سينما در حال مرگ است، که تصوير متحرک دارد به سمت يک بن‌بست شتاب مي‌گيرد، مبارزه مي‌کند. فرودون به نقش روايت‌گري سينما بسيار اهميت مي‌دهد؛ اين‌که سرانجام سينما قصه گوست و ما را درگير ماجراي خود مي‌کند. فرودون در شيوه‌ي سخن گفتن و نقد فيلم هم همين روايت مندي را لحاظ مي‌کند. براي فرودون سينما روايتگر زندگي است و با واقعيت هاي زندگي انسان سر و کار دارد.