خلاصة:
آموزش حقوقی میبایست در کنار تربیت حقوقی باشد یک حقوقدان از زمان یادگیری دانش حقوق به تدریج با قواعد و اصول حقوقی شود و در مواقع نیاز از آنها استفاده کند لزوم وجود نگرش و بینش صحیح حقوقی مبتنی بر اندیشه های اسلامی، در ایجاد عادات و نظام رفتاری هدفمند و جهت دار موجب رشد و تعالی بخش شخصیت حقوقی و جلوگیری از سوء گیریهای نامطلوب در تصمیم گیری ها و استنباط حقوقی بر اساس استعدادهای درونی حقوقدانان است ایجاد عادات و ویژگیهای رفتاری و کرداری در سازوکارهای معین در مواجه با روابط فردی و اجتماعی ذوق و خلاقیت حقوقی حقوقدان در موقعیتهای علمی و شغلی را افزایش و تثبیت می تربیت حقوقی یعنی انس و الفت گرفتن با عدالت در جاذبه حق و دافعه باطل است. در این پژوهش ضمن بهره منده از دیدگاه های قواعد ارزشی و اخلاق ،اسلامی به تبیین الگوهای رفتاری یک حقوقدان در یادگیری دانش حقوق برای رشد شخصیت حقوقی و پیشبرد مسایل حقوقی براساس حدیث پر محتوای عنوان «بصری به روش توصیفی و تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای پرداخته می شود.
ملخص الجهاز:
در این پژوهش ضمن بهره منده از دیدگاه های قواعد ارزشی و اخلاق اسلامی، به تبیین الگوهای رفتاری یک حقوقدان در یادگیری دانش حقوق برای رشد شخصیت حقوقی و پیشبرد مسایل حقوقی براساس حدیث پر محتوای «عنوان بصری» به روش توصیفی و تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای پرداخته میشود.
تربیت صحیح مبتنی بر قواعد اخلاقی به عنوان یک فن در تشکیل عادات رفتاری، موجب ظهور استعدادهای نهفته و تعالی شخصیت انسان می گردد (مطهری، ١٣٨٩: ٥٧٧-٢٢) قرآن کریم اشاره دارد: «ُقوا أنفُسَ کم و أهلیکُم نارًا» (تحریم ، ٦) تربیت و خودسازی به منظور حفظ در برابر آسیب ها در وهله ی اول برای انسان ضرورت دارد.
در این پژوهش با بهره گیری از مضمون غنی حدیث عنوان بصری به تبیین عوامل و زمینه های تربیتی یادگیرنده علم حقوق ، که علاوه بر برخورداری از سجایای اخلاقی به صورت عام ، از دریچه این حدیث که میبایست متخلق به مجموعه عادات رفتاری مقرر برای یک حقوقدان از دیدگاه اسلام باشد، میپردازیم .
(کاتوزیان ، ١٣٩٥: ٧١) هر حقوقدانی بر اساس ذوق و استعداد خود به کنش و واکنش در عرصه ی علم حقوق می پردازد، که در وجود عادات رفتاری در تقویت یا ایجاد مانع برای بهره مندی از استعداد های فردی موثر است .
(طوسی، ١٣٧٣؛ ١٥-١٦) شایسته است که طالب دانش و خواهان علم در طی تحصیلش خشنودی حق تعالی را در نظر داشته و همتش برطرف کردن جهل و نادانی از خود و دیگران در جهت تعاون در بر و تقوا و تواصی به حق بوده و به دنبال انجام اوامر و نواهی خداوند باشد و در راه حق بکوشد.