بررسی دیدگاه ‌مفسّران پیرامون تحقق وعده الهی «غَناء» در صورت عمل به فرمان «ازدواج» مقالة

ازدواج، سنگ بنای اولیه تشکیل ‌خانواده و ‌وسیله‌ای برای حفظ دین و اعتقاد انسان و تکامل اوست. خدای والا، در پرتو آیه ۳۲ سوره نور، برای انگیزش انسان به این مسئله بنیادین، وعده رفع ‌فقر و توسعه رزق ‌داده است؛ ولی گاهی در عالم خارج، با مشاهده خلاف این مسئله، تصور خُلف وعده‌ الهی پیش ‌می‌آید. مسئله اصلی در این پژوهش، بررسی دیدگاه مفسّران درباره تحقق وعده مذکور با روش توصیفی‌ تحلیلی ‌است. بر اساس یافته‌های تحقیق، مفسران دیدگاه‌های مختلفی در این زمینه دارند؛ از جمله: قصدنشدن وعده رفع ‌فقر، لازم‌نبودن استمرار تحقق این وعده، اختصاص‌نداشتن وعده به توسعه مالی و اختصاص آن به برخی افراد. همه این دیدگاه‌ها با چالش‌هایی روبه‌روست و بر پایه دیدگاه برگزیده، قرآن در مقام بیان وعده رفع‌ فقر و توسعه‌ مالی است؛ لیکن اِنجاز و تحقق این وعده، در محدوده افعال انسان و به انجام‌دادن وظایف فردی از سوی زوجین و وظایف اجتماعی اولیای عقد و مسئولان جامعه مشروط است. همچنین با نگرش فردی و اجتماعی به آیه، ازدواج و تشکیل‌ خانواده، علت تامّ برای رفع‌ فقر و توسعه‌ مالی نیست، بلکه باید دیگر علل مُعدّه و شروط لازم فراهم شود.