A review of the works related to the science policy making indicates the classification of this scientific field under social sciences and specifically, social studies of science and sociology of science, which itself is rooted in the opinions of classical sociological thinkers such as Durkheim and Marx. In this field, some of the theories examine social studies of science or science policy making in different perspectives of the modern world, and some of them refer to the general distinction of all modern perspectives with the pre-modern world, especially the Christian Middle Ages. In this article, by emphasizing the perspectives of the second group such as Michel Foucault, Thomas Cohen and Bruno Latour, the developments related to the break of modern science from the medieval Christian world were examined in terms of subject and foundations. Also, the relationship between the genesis of social studies of science and science policy making in the 20th century with previous periods of modern science was analyzed. Finally, according to the metaphysical view of science in the Islamic-Iranian world, especially before the encounter with the modern world, based on Islamic wisdom, the epistemological requirements of social studies and the science policy making in the Islamic-Iranian tradition was considered.
ملخص الجهاز:
آن‌ها در ایران شناخته‌شده‌تر هستند (مانند کتاب ساختار انقلاب‌های علمی توماس کوهن (1389) و نظم اشیاء: دیرینه‌شناسی علوم انسانی (1398) از میشل فوکو) مؤید دیگری بر اهمیت روزافزون این حوزۀ علمی و پژوهشی است 1 ؛ با این حال حوزۀ سیاست‌گذاری علم چنان‌که آثار مربوط به این حوزه نشان می‌دهد، از درون نقد و تکمیل تحولات مطالعات اجتماعی علم، جامعه‌شناسی علم یا رابطۀ علم و جامعه سربرآورده است (نک: Fuller,1997; David; 2005؛ مولکی، 1389).
3. تلاش‌های سید محمدامین قانعی‌راد در کتاب‌های پیمایش علم و جامعه، تجربۀ جهانی و اجرای نسخۀ ایرانی (1396 الف)، ناهم‌زمانی دانش؛ روابط علم و نظام‌های اجتماعی و اقتصادی در ایران (1396 ب) و الگوی چهاروجهی برای ارزیابی توسعه علوم انسانی (1396 ج) به‌لحاظ موضوعی قرابت بسیاری با موضوع این مقاله دارد، اما به‌لحاظ رویکرد به‌ویژه نسبت به سنت اسلامی-ایرانی گذشته و نسبت آن با جهان مدرن، کاملاً متمایز است و شاید بتوان گفت، این مقاله نقد چنین رویکردی به سیاست‌گذاری علم در ایران از منظر این دست آثار است.
با وجود آنکه حکمت متعالیه توضیح دقیقی از علم و عالم و معلوم و حرکت جوهری نفس صورت‌بندی کرده، اقتضائات این حکمت در رابطۀ علم انسانی با طبیعت یا جامعه و تاریخ کمتر مورد توجه قرار گرفته و نتوانسته است بستر ظهور رشته‌هایی مانند علوم اجتماعی و سپس مطالعات علم و سیاست‌گذاری علم را براساس نگاه خود به حد کفایت مهیا کند.
(
, 
, 
)
