خلاصة:
نهجالبلاغه بهمثابه اخالقرآن و اولین تفسیر از آیات قرآن، سرشار از معارف و لطایف آسمانی است که از زلال ناب دریافتهای ربانی مفسر خبر میدهد. در کنار انبوه آموزههای این منبع معتبر، اما بر اثر خطای مولف، برخی اطلاعات نادرست نیز گردآوری شده و متن والای آن را نیازمند جداسازی سره از ناسره نموده است. ازجمله این موارد توصیفات جنسیتزده برخی متون در مورد زنان است که آنان را فرودستانه بازنمایی نموده است. یکی ازاینگونه سخنان، تشویق زنان به خانهنشینی و الزامات آن - شوهرداری- است که آنرا تا حد جهاد فیسبیلالله ارتقا بخشیده است. در این مقاله عبارت "جهاد المراة حسن التبعل" مورد اعتبارسنجی متن و سند قرارگرفته و الحاق این عبارت را به حکمت 136 از اضافات راویان و از نمونههای اندیشههای برساخته، نسبت به زنان دانسته است. این عبارت پیشتر از نهجالبلاغه، در روایات کلینی و صدوق وارد شده و تحلیل سند آنها نشان میدهد از ساختههای جاعلان بوده و به علی (ع) منتسب گردیده و بعدها همان متن، توسط غالیان به امام هفتم منسوب شده است. درحالیکه چنین پیشینهای در کتب متقدم اهل سنت وجود نداشته و در قرن چهارم متاثر از متون شیعه در کتب متاخرین آنها وارد گردیده است. این عبارت در درون متن نیز با سیاق و گفتمان سخن، همخوانی نداشته و بر متن ادراج شده است و نشاندهنده گفتمان فقهی قرن دوم و سوم در تفسیر زنان است که نگاههای فرودستانه این دوران را نسبت به زنان نمایندگی میکند.
Nahj Al-Balagha as the brother for Holy Quran and the first interpretation of holy verses is full of fine knowledge and it means the commentator had pure divine findings. But among full lessons of this reliable recourse, some incorrect information gathered by the mistake. So its text must be refined from incorrect ones. Some these texts are those about women which present them in low stage. One of these is to encourage women to stay at home. And obeying husband is one of its necessities which promoted up to Jihad (in the way of Allah). In this article, "Jihad for woman is to obey her husband (Tabaul)", is considered and the result is that joining this phrase to Hikmah136, is by narrators and made by fabricators. This phrase entered Kolaini's & Saduq's narrations before entering Nahj Al_Balagha and related to Imam Ali (puh). Then the text related to 7th Imam (puh) while such this phrase was not in first Sunnite books and entered their last references in 4th century affected by Shiite texts. This phrase is not according to the text order and inserted to the text and presents low view in understanding and interpretation of women in third & 4th century.