بررسی وشناخت مفهوم( اخلاق دوستی) از نظر ارسطو و غزالی مقالة

تبیین مفهوم زیبای اخلاق دوستی ،مقوله ای است فردی و اجتماعی که نه فرد و نه دولت هیچ یک نمی توانند بدون آن به زندگی ادامه دهند.این مهم در مرتبه ای حتی بالاتر از عدالت قرار می گیرد .در عالم اسلام نیز غزالی در برخی از آثار خود در بحث از فضایل اخلاق دوستی به‌گونه‌ای سخن گفته که نشان‌دهنده اثرپذیری او از اخلاق یونانی ارسطویی است و از این سو در پاره‌ای از آثار خود همچون تهافت الفلاسفه نیز به‌شدت به فلسفه یونانی تاخته است. روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی است. هدف این نوشتارآنست که به مفهوم اخلاق دوستی ،بااستفاده از آثار دو فیلسوف بزرگ ارسطو وغزالی،پرداخته شود.یافته های پژوهش نشان می دهدکه مفهوم اخلاق دوستی ارسطو، غیر مبتنی بر دین است، وآنرا مطابق و هماهنگ با جامعه عصر خود تدوین کرده است.وغزالی مولفه های دینی مانند لزوم تمسک به توفیق و امداد الهی در رعایت اعتدال و حد وسط راجهت اخلاق دوستی بیان می کند.

Explaining the beautiful concept of the ethics of friendship is an individual and social category that neither the individual nor the government can live without. This importance is placed even higher than justice. In the Islamic world, Ghazali also in some In his works, he talked about the virtues of the ethics of friendship in a way that shows his influence on the Aristotelian Greek ethics, and from this point of view, in some of his works, such as Tahaft al-Falasafeh, he has heavily focused on Greek philosophy. The research method is descriptive-analytical. The purpose of this article is to discuss the concept of ethics of friendship, using the works of two great philosophers, Arastoo and Ghazali. The findings of the research show that Aristotle's concept of ethics of friendship is not based on religion, and he formulated it in accordance with the society of his era. And Ghazali expresses religious components such as the need to hold on to success and divine help in observing moderation and the middle ground towards the ethics of friendship.