وقتی ملیجک بر تخت طاووس تکیه می زند مقالة

"به‌ دیگر عبارت، امروزه‌ عده‌ای‌ چنان‌ از نوشداروی‌ نوگرایی‌ فربه‌ شده‌اند که‌ حتی‌ تشریف‌ مدرنیسم‌ را بر قامت‌ شریف‌ خود کوتاه‌ می‌بینند و در پی‌ پاره‌ کردن‌ این‌ جامه‌ قالب‌ گرفته‌ و تنگ‌ برای‌ تازه‌ کردن‌ نفس‌ در باغ‌ پست‌مدرنیسم‌اند. در نتیجه، در قیاس‌ میان‌ جنگ‌ دیروز و امروز بر سر نوگرایی‌ به‌ وضوح‌ مشاهده‌ می‌شود که‌ دعوای‌ دهه‌های‌ گذشته‌ نوجویان‌ وادی‌ هنر، برآمده‌ از نیاز زمان‌ و جامعه‌ بود و به‌ همین‌ دلیل‌ بزودی‌ پذیرفته‌ شد و توانست‌ جایگاهی‌ ممتاز برای‌ خود فراهم‌ آورد و دیگر اینکه‌ همه‌ آن‌ کسانی‌ که‌ درگیر دعواهای‌ کهنه‌ و نو بودند، از طرفین‌ امروز دعوا دهها سر و گردن‌ باسوادتر، آگاه‌تر و شاعرتر بودند. این‌ دسته‌ با وجود آنکه‌ در ظاهر معتقد به‌ نسبیت‌ و عدم‌ قطعیت‌ در فرم‌ و معنا هستند، بنیادهای‌ اندیشه‌ای‌ مطلق‌گرایانه‌ای‌ دارند و در حالی‌ که‌ از رفع‌ دیکتاتوری‌ در زبان‌ هنر دفاع‌ می‌کنند، در علن‌ به‌ گونه‌ای‌ فاشیسم‌ هنرمند مابانه‌ دچار شده‌اند و طرف‌ مقابل‌ دعوای‌ خود را با چنگال‌ خشونت‌ رسانه‌ای‌ و هتاکیهای‌ پیچیده‌ در زرورق‌ می‌آزارند و چون‌ نیک‌ می‌نگری‌ رفتارشناسی‌ آنان‌ بسیار به‌ همان‌ کهن‌گرایان‌ محفلی‌ دهه‌های‌ بیست‌ و سی‌ شباهت‌ می‌برد."