من صاحب تمام دریاهام الأدب والفن

"لا تو خوابت می‌برد اینجا بندر که باشد من با عباس رفته‌ام جایی برای بردن آب می‌چرخانم این کره جمع می‌کنم آبهای جهان که بپاشم روی همین کلمات مات که خواهران من‌اند این سبزه‌های کنار خیابان آدم چهار ضلعی می‌شود اینجا شکل تابوت شهدای گمنام دارم تمام می‌شود رودخانه و این آقا معلم است یا سق‍ا؟ زینب! برای چه بیایم مادر؟ مگر نمی‌شنوی این روزها رادیو ترانه‌های خوشی پخش می‌کند از کربلا سی‌دی می‌آورند حال اشیا حسابی خوب است چرا بیایم مادر؟ اینجا کربلای 5 است و من رزمنده‌ای که قرار است از راه همین شط به خواستگاری دریا بروم امشب! » به حلزون دلت بسوزد من با همین قایق کاغذی درست توی دل دریام و تو با این پراید قرمز تمام خیابان زن را دور هم بزنی باز می‌رسی به خودت که تنها ... آن پارچه را بردار شاید اشتباهی شده این «عباسی» که من می‌شناسم حتما دارد جایی در جزیره‌ای دور برای این بندر سوخته نوحه می‌خواند!"