خلاصة:
هژمون بریتانیا و سیاست‌های انزواطلبانهاش در تعارض با همگرایی در اتحادیه اروپا و تکروی در اتخاذ راهبردهای سیاسی متغایر با سیاست خارجی و امنیتی مشترک اروپا پرسش اصلی پژوهش حاضر است که چگونه می‌توان از منظر سازه انگاری نوکارکردگرایانه عطف به برکزیت به سیاست دفاعی و امنیتی مشترک اروپا پرداخت؟ در باب رویکرد این پژوهش اینکه ارزیابی و تلقی نوکارکردگرایی در اهمیت فشارهای کارکردی و ساختاری درون اتحادیه اروپا و سیاست خارجی امنیتی مشترک آن در چارچوب پویشهای تسری و سیاسی شدن این است که این استراتژی خروج ممکن است به تسری در دیگر بخش‌های اتحادیه بیانجامد. نقصان نظریه نوکارکردگرایی اغماض از نقش و کارکرد دولت‌هایی نظیر بریتانیا در همگرایی سیاسی و جبرگرایی آن در نادیده انگاشتن متغیرها و عوامل خارج از اروپا و بازیگران فرااروپایی در تدوین سیاست خارجی امنیتی مشترک بوده (CFSP) است. در خاتمه آنچه نوکارکردگرایی در واکاوی نظری خود می‌بایست بازنگری و اصلاح کند لحاظ کردن اهمیت و نقش حکومت‌های ملی و اختیار و نفوذ تصمیم‌گیری مستقل نخبگان ملی همانند دولت بریتانیا از لحاظ احصا سیاستی مستقل نظیر رفراندوم برکسیت می‌باشد. هر دو نظریه نوکارکردگرایی و سازه انگاری اهمیت ایده‌ها و ارزش‌ها را به عنوان توضیح عملکرد نمایان می‌سازند و قدرت محدود کننده نهادهای چندجانبه را می‌پذیرندو مبین و شاهد پیوندهای مهم فی مابین تصمیم‌گیری در سیاست داخلی و سیاست خارجی هستند. پژوهش حاضربا تئوریزه کردن فرضیه فوق، تعبیه و تلفیق نوکارکردگرایی را به سازه انگاری به نظاره خواهد نشست.
The British hegemony and its isolationist policies have been in constant conflict with integration within the EU and its monopoly of adopting political strategies holds opposing views towards the common European foreign and security policy. The focal query of the present study is how to turn to constructivism as post-neo-functionalism and other dominant theories of international relations. Did Brexit address a common European defense and security policy through these two interconnected theories? Regarding the significance of functional and structural pressures within the EU, the assessment of neo-functionalism and its common foreign security policy in the context of politicization dynamics is that this exit strategy may lead to be popularized among other parts of the EU. In the interim, the drawback of the neo-functionalist theory is to pay no heed to of the role and function of governments such as Britain in political convergence and its determinism in underestimating variables and factors outside Europe and trans-European actors in the CFSP. Briefly stated, what neo-functionalist constructivism has to embark upon its theoretical analysis is to mull over the crucial role of national governments and independent decision-making influence of national elites such as the British government in terms of an independent policy, explicitly as the Brexit referendum.
(
, 
, 
)
