نقد و دیگر هیچ مقالة

"بحران نقد فیلم وقتی به حد اعلای خود می‌رسد که منقد توش و توان‌ تحمل منتقد کنار دست خود را هم نداشته باشد. با این حال به یمن همین تنهایی و خلوت و بی‌نیازی است که خالج از درون‌ منتقد،هیچ فیلمسازی،عاملی،عنصری،صاحب قدرتی،سیستمی، نظامی،نمی‌تواند منتقد را به راه بیاورد و با کشیدن روکشی،تلخی نقد و منتقد را به شیرینی مبدل کند. نقد فیلم سالم امروز،و منتقد با عزت و سلامت نفس آن بحرا نرا در سینمای امروز می‌بیند و آن را منعکس می‌سازد. نقد سالم از آن‌رو تلخ است که هیچگونه سنخیتی با سینمای ابتذال،حاکمیت و استیلای سرمایه،و منتقد متوسط ندارد. هم‌ ازاین‌روست که نقد و منتقدی که مقام و منزلتی رفیع برای جایگاه و حرفهء خود قایل است،از همه سو مورد تهاجم عوامل و مبلغین ابتذال،مافیای‌ سرمایه،روشنفکر نمایان،منتقدین متوسط ژورنالیسم منحط و قلم‌های‌ در خدمت و فیلمسازان بی‌هویت-چه روشنفکر و چه عامی-است. منتقد-خود-از تلخی‌ این بخش از نقد فیلم گریزی ندارد."