خلاصة:
اساس رویکرد توسعه محلی، افزایش مشارکت به معنای افزایش توانمندسازی و اعتمادبهنفس مردم و نظارت آنها بر همه فرایندهاست. وقتی مردم محلی از توانمندی برخوردار شوند، امکان کار جمعی فراهم میشود. این روش زمانی بیشتر موردتوجه قرار گرفت که از سالهای 1960 روشهای کمی و کیفی مرسوم در مطالعه راهبردهای توسعه جوامع روستایی و شهری مورد انتقاد قرار گرفتند و سؤالاتی از قبیل اینکه چه گروههایی کمتر در فرآیند توسعه مشارکت دارند، به مشارکت چه کسانی بیشتر باید توجه شود و دلایل عدم توفیق مکرر سیاستهای تجویزی توسعه از سوی دولتهای مرکزی و محلی برای جوامع مختلف چیست، مطرح شدند. پاسخ این سؤالات، از طریق مشارکت مردم بهویژه نخبگان جوامع محلی در فرایند توسعه محلی امکانپذیر است. هدف از این مطالعه کیفی، توسعه چهارچوبی است که بتوان از طریق آن به یک دیدگاه و چشمانداز جامع در مورد راهبردها و الگوهای گوناگون توسعه محلی دست یافت و هر راهبرد را بر مبنای این چهارچوب پیشنهادی تفسیر نمود، تا از این طریق شالوده اصلی و رویکردهای کلیدی هر راهبرد در زمینه مسائل اساسی توسعه جوامع محلی مشخص گردد. ماحصل این مطالعه نشان میدهد که مجموعه راهبردهای موجود را میتوان در سه گونه متفاوت و متمایز از یکدیگر دستهبندی نمود. راهبردهای نمایندگی، تعاملی و مشارکتی هرکدام در زمینه نگاه به نقش جامعه محلی، اهداف توسعهای و نقش عامل تسهیلگر با یکدیگر متفاوت هستند.
At the core of the local development approach, increasing participation means increasing people's empowerment and self-confidence and overseeing all processes. When local people are empowered, collective work is possible. This approach received more attention when, since the 1960s, conventional quantitative and qualitative methods in the study of rural and urban development strategies have been criticized, and questions such as which groups are less involved in the development process, who should be given more attention. What are the reasons for the repeated failure of prescriptive development policies by central and local governments for different communities? The answer to these questions is possible through the participation of people, especially the elites of local communities in the local development process. The purpose of this qualitative study is to develop a framework through which a comprehensive view and perspective on various local development strategies and models can be achieved and each strategy can be interpreted based on this proposed framework. In this way, the main foundation and key approaches of each strategy in the field of basic issues of local community development are identified. The result of this study shows that the existing set of strategies can not be classified into three different and distinct species. Representative, interactive, and participatory strategies each differ in their views on the role of the local community, development goals, and the role of facilitator
ملخص الجهاز:
/ نشریه علمی شاپا چاپی : ٢٨٧٢ ـ ٢٧١٧ پژوهش های پیشرفت : سیستم ها و راهبردها شاپا الکترونیکی : ٢٨٨٠ ـ ٢٧١٧ (تابستان ١٤٠٠، سال ٢، شماره ٢: ٦٣ ـ ٣٥) گونه شناسی راهبردهای توسعه محلی در جوامع روستایی و محلی * علی عسگرحلوائی تاریخ دریافت : ١٤٠٠/٠٨/٣٠ تاریخ پذیرش : ١٤٠٠/٠٩/٠٩ چکیده اساس رویکرد توسعه محلی، افزایش مشارکت به معنای افزایش توانمندسازی و اعتمادبه نفس مردم و نظارت آن ها بر همه فرایندهاست .
ازآنجاکه تجارب گوناگون توسعه ای بر پایه پیش فرض های مختلفی نسـبت بـه مفهـوم توسـعه صورت گرفته و ماحصل هر یک از این پیش فرض ها نیز دست یابی به نتایج متفـاوت بـوده اسـت ، لـذا ارزیابی و تمییز راهبردهای مختلف میتواند در جهت انتخاب راهبرد مناسب برای فعالان عرصه توسعه و تسهیل گری در جوامع محلی و روستایی مثمر ثمر واقع گردد.
بحث اصلی در این رهیافت آن است که بایـد کـار را بـه 41 پژوهش های پیشرفت : سیستم ها و راهبردها، سال دوم ، شماره ٢، تابستان ١٤٠٠ متخصصان واگذار کرد؛ یعنی اینکه مردم روستایی نمیدانند و دیگران باید برای آنان تصمیم بگیرند و آن ها هم صرفاً باید دستورها را اجرا کنند.
One Village - One Product پژوهش های پیشرفت : سیستم ها و راهبردها، سال دوم ، شماره ٢، تابستان ١٤٠٠ گرفته میشود و کمک کننده به توانایی جوامع برای بهبود کیفیت زندگی، ایجاد فرصت های اقتصادی جدید و مبارزه با فقر با درک فرآیندهای توسعه اقتصاد محلی و عملکرد استراتژیک در اقتصـاد متغیـر و رقابتی بازار است (ناگویاما و ماپوری ١، ٢٠١١).