خلاصة:
بررسی نظامند برنامه های مختلف آمایش در سطوح خرد و کلان می تواند به توسعه یکپارچه کمک نماید. شاخص های آموزشی-فرهنگی در برنامه آمایش محیطی دارای جایگاه ویژه ای هستند که جهت بهره وری از این شاخص ها، در ابتدا بایستی نسبت به شناخت وضعیت موجود و تحلیل الگوی آنها اقدام نمود. هدف این تحقیق بررسی شاخص های آموزشی-فرهنگی استان فارس بر اساس چارچوب آمایش محیطی است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر داده های سازمانی در بخش آموزش و فرهنگ است. تجریه و تحلیل در نرم افزار Excel و Arc GIS انجام شده است. جهت تحلیل از آمار سال 1390 و 1399 جهت مقایسه و روند بررسی شاخص ها استفاده شده است. در این تحقیق 31 شهرستان بررسی شد. نتیجه نشان می دهد که شاخص پژوهش در استان فارس از سال 1390 تا 1399 یک روند کاهشی را داشته است. نرخ محرومیت استان در مقایسه سال 1390 و 1399 برابر با 234/0- منفی است. همچنین روند نرخ فقر از سال 1390 تا 1399 یک روند افزایشی بوده است. بیشترین نرخ فقر مربوط به شهرستان کازرون با 14/11 درصد بوده است. بین شاخص تعداد فارغ تحصیلان با شاخص تعداد افراد تحصیل کرده دارای شغل، رابطه ای وجود ندارد. علاوه بر این بررسی شاخص نرخ سرانه کاربری آموزشی نشان می دهد که بیشترین نرخ سرانه کاربری آموزشی مربوط به شهرستان داراب با 4/72 درصد و کمترین مربوط به شهرستان آباده طشک با 02/0 بوده است. نتیجه تحلیل فضایی شاخص های آموزشی-فرهنگی در شهرستان های استان فارس با الگوریم موران نشان داد که میزان این شاخص برابر با 026471/0- منفی بوده است. با توجه به مقدار p-Value، شاخص های آموزشی-فرهنگی در شهرستان های استان فارس از یک الگوی فضایی تصادفی پیروی می کنند.
Systematic review of various planning programs at micro and macro levels can contribute to integrated development. Educational-cultural indicators have a special place in the environmental planning program that in order to be productive of these indicators, we must first recognize the current situation and analyze their pattern. The purpose of this study is to investigate the educational-cultural indicators of Fars province based on the environmental management framework. The research method is descriptive-analytical and based on organizational data in the field of education and culture. The analysis was performed in Excel and Arc GIS software. For analysis, the statistics of 1390 and 1399 have been used to compare and review the indicators. In this study, 31 Counties were surveyed. The result shows that the research index in Fars province from 1390 to 1399 has had a decreasing trend. The deprivation rate of the province in comparison with 1390 and 1399 is equal to -0.234 negative. Also, the trend of poverty rate from 1390 to 1399 has been an increasing trend. The highest poverty rate was related to Kazerun County with 11.14 percent. There is no relationship between the number of graduates and the number of educated people with jobs. In addition, the study of per capita educational use rate index shows that the highest per capita educational use rate is related to Darab County with 72.4% and the lowest is related to Abadeh Tashk County with 0.02%. The result of spatial analysis of educational-cultural indicators in the Counties of Fars province with Moran algorithm showed that the value of this index was -0.026471 negative. According to the p-value, educational-cultural indicators in the cities of Fars province follow a random spatial pattern.
(
, 
, 
)
