خلاصة:
یکی از مناقشاتی که همواره در توجیه باورهای معرفتی وجود داشته است، مسئله برون گرایی و درون گرایی در توجیه است، گروهی از فیلسوفان به برون گرایی و برخی به درون گرایی معتقدند، آلستون در این زمینه مسئله توجیه را کنار می گذارد و به جای آن، به مباحث معرفتی می پردازد. پرسش اصلی این است: آلستون چه دیدگاهی درباره توجیه دارد؟ دستاوردهای این پژوهش: 1- آلستون با تحلیل برون گرایی و درون گرایی در توجیه باورها معتقد است برای توجیه باورها به هر دو حالت نیاز است. 2- از دیدگاه وی لازمه توجیه، درجه ای از آگاهی است. 3- و اینکه دقیقاً به چه چیزی باید دسترسی داشت و این دسترسی به چه درجه ای باید باشد، آنچه بدان دسترسی داریم و در حکم توجیه‌گر است دارای دو بعد درون گرایانه و برون گرایانه است، یعنی توجیه گر از یک منظر در حکم مبنای باور است (بعد درون گرایانه) و از منظر دیگر در حکم مودی به صدق (برون گرایانه) است.
One of the controversies that has always existed in justifying epistemic beliefs is the issue of extroversion and introversion in justification. A group of philosophers believe in extroversion and some believe in introversion. , Deals with epistemological issues. The main question is: What is Alston's view on justification? Achievements of this research: 1- Alston, by analyzing extroversion and introversion in justifying beliefs, believes that both modes are needed to justify beliefs. 2- In his view, justification is a degree of awareness. 3- And exactly what should be accessed and to what extent this access should be, what we have access to and it is a justifier has two dimensions, introverted and extroverted, that is, the justifier from a perspective in the sentence. It is the basis of belief (introverted dimension) and from another point of view it is true of Modi (extroverted).
(
, 
, 
)
