خلاصة:
هدف: تحقیق حاضر با هدف اثربخشی آموزش برنامه فرندز بر اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کودکان مراجعه کننده به کلینیکهای درمان اختلالات رفتاری در غرب شهر تهران. روش نمونهگیری به صورت در دسترس بود و بر روی کودکان 7 تا 12 ساله دارای اختلال اضطراب جدایی انجام شد، و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفر آزمایش و 15 نفر گروه دوم (گواه) تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه به صورت هفتهای 2 جلسه 30 تا 45 دقیقهای تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه رفتاری کودک آخنباخ و پروتکل برنامه آموزش فرندز طراحی شده توسط بارات (1990) بود و در نهایت با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و نرمافزار SPSS نسخه 21 نتایج تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش برنامه فرندز اختلالات رفتاری اضطراب/ افسردگی (11. 04=F، 001/0>P)، گوشه گیری/افسردگی (10. 21=F، 001/0>P)، شکایات جسمانی (10. 08=F، 001/0>P)، مشکلات اجتماعی (11. 41=F، 001/0>P)، مشکلات تفکر (9. 17=F، 001/0>P)، مشکلات توجه (11. 75=F، 001/0>P)، رفتار قانون شکنی (9. 81=F، 001/0>P) و رفتار (10. 16=F، 001/0>P) کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی موثر بود. نتیجه گیری: بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش برنامه فرندز را میتوان در جهت بهبود اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مورد استفاده قرار داد
Aim: The current research was conducted with the aim of the effectiveness of Friends program training on behavioral disorders of children with separation anxiety disorder. Method: The current research method was quasi-experimental and pre-test and post-test design with a control group. The statistical population in this research includes all children referred to behavioral disorders treatment clinics in the west of Tehran. The sampling method was available and was done on 7 to 12-year-old children with separation anxiety disorder, and they were randomly divided into two groups of 15 experimental and 15 second (control) groups. Then the experimental group underwent intervention for 10 sessions, 2 sessions of 30 to 45 minutes per week. The research tools included Achenbach's Child Behavior Inventory and Asghari Nikah et al.'s Cognitive Behavioral Play Therapy Intervention Protocol (2012) as well as the Friends training program designed by Barat (1990) and finally data were analyzed using the covariance analysis method and SPSS version 21 software. Results: The results showed that the training of Friends program for behavioral disorders of anxiety/depression (F=11.04, PConclusion: Therefore, it can be concluded that Friends program training can be used to improve the behavioral disorders of children suffering from separation anxiety disorder
ملخص الجهاز:
ابزارهای پژوهش شامل سیاهه رفتاری کودک آخنباخ و پروتکل برنامه آموزش فرندز طراحی شده توسط بارات (1990) بود و در نهایت با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و نرمافزار SPSS نسخه 21 نتایج تحلیل شد.
یکی از گسترده ترین روش های مداخله (پیشگیرانه و درمانی) در یکی دو دهه اخیر که سازمان جهانی بهداشت ٣، با توجه به شواهد کافی برای پیشگیری و کاهش اضطراب کودکان بر آن تاکید دارد، برنامه فرندز است که بر پایه رویکرد رفتار درمانی شناختی، به وسیله "پائولو بارت " در استرالیا بنا نهاده شده است (کنل ، ٢٠٢٢).
با توجه به مطالب ذکر شده و خلاء پژوهش های مقایسه ای در داخل کشور، نوآوری پژوهش حاضر در آن است که اثربخشی روش برنامه فرندز در کاهش اختلالات رفتاری کودکان مبتلا به اضطراب جدایی میپردازد تا به مزایای احتمالی یک روش نسبت به دیگری پی برده و به توسعه دانش نظری در این حوزه کمک میکند و از دیدگاه کاربردی نیز به بازپروری و اصلاح رفتارهای کودکان مبتلا به اضطراب جدایی کمک کرده و در کل باعث بهزیستی روانی آن ها گردد.
این برنامه با کمک به کودکان در مدیریت استرس های روانی از جمله ترس ، نگرانی و اضطراب و همچنین ، ارتقا مهارت هایی برای زندگی حال و آینده آنان موثر بوده است و منجر به بهبود نمرات مولفه های مورد نظر پژوهش شده است .
The effect of non‐directive play therapy on reduction of anxiety disorders in young children.