مردی که سریع تر از سایه اش هفت تیر می کشد الأدب والفن

البته من سايه‌هاي زيادي را مي‌شناختم که بعد از هفته‌ها عيش و نوش و آزادي، به خود آمده و فهميده بودند که ناخودآگاه از آن خرمن‌هاي علوفه شده‌اند، پستي بي‌اندازه کسالت بار اما تنها کاري که بايد مي‌کردي اين بود که صبر کني تا مزرعه دار‌ها بسته‌ها را پايين بياورند و علوفه را ميان حيوانات خود پخش کنند. من هم، با سايه‌ي اسبش آشنا شده بودم و از همان اول رابطه‌ي صميمي و عميقي با هم برقرار کرده بوديم و گاهي، وقتي جسم ها، با شکم سير، در اصطبل يا روي تخت مسافرخانه‌هاي تاريک مشغول استراحت بودند، ما با هم در شب گم مي‌شديم و تا سحر از تجربيات زندگي مان حرف مي‌زديم و يا داد سخن عليه سايه‌هاي بزدلي سرمي‌داديم که بعد از سه ماه سرگرداني عاقبت به يک آبشخور مي‌چسبند که هرگز کسي نگاهش هم نمي‌کند.