بررسی تاثیر شرایط اجتماعی بر سروده های ابوالقاسم حالت و عبید زاکانی مقالة

ابوالقاسم حالت یکی از معدود طنز پردازان معاصر است که در اشعار جدی و طنز، همواره با دیدی دقیق، درکی عمیق و بیانی شیوا و دلنشین مسایل محیطی خود را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌داد و در حقیقت همین ویژگی، از او شاعری متمایز می‌سازد. نجمالدین نظامالدین عبیدالله زاکانی قزوینی، شاعر، لطیفهپرداز، نویسنده و منتقد بزرگ قرن هشتم هجری است. وی دارای آثار ادبی شامل قصاید و غزلیات و رباعیات و عشاقنامه، که به شیوه و سبک سخن صریح و جدی و معمول همه شعر است، میباشد. آن چه که ما به عنوان شعر طنز با برچسب ابوالقاسم حالت می‌شناسیم، یک معنی دارد و شعری که از طنز پرداز دیگری می‌خوانیم، معنای دیگری خواهد داشت. حالت، پند و اندرز را همچون دارویی بر پیکر بیمار اجتماع تزریق می‌کند. حالت، ابزار بسیار مهم طنز را به استخدام می‌گیرد تا ضمن بیان واقعیت‌ها و تجزیه و تحلیل مسایل گریبان گیر جامعه، بتواند پندها و اندرزهای مورد نظر خود را به گونهای که مخاطب را خشمگین نکند، به شیوایی هرچه تمام تر بیان کند.