خلاصة:
سوال اصلی و اساسی آن است که چگونه میتوان کلاس درس را جذاب، دلپذیر و خوشایند نمود تا نه فقط مقررات آموزشی بلکه اشتیاق فراگیران برای یادگیری و حس کنجکاوی و حقیقتجویی آنان عمدهترین عامل حضور در کلاس شود و رعایت انضباط و مقررات و آداب آموزشی را برای بهرهبرداری بیشتر از کلاس باعث گردد؟ آیا میتوان با قاطعیت و انعطافناپذیری و با اعمال حاکمیت و مدیریت بیچون و چرا کلاس را جذاب ساخت؟ آیا با واگذار کردن فراگیران به حال خود و حذف نظارت و مدیریت )مثل بیتوجهی به آمد و شدهای نابهنگام دانشجویان در حین تدریس، مزهپرانیهای بیجا، لطیفه گوییهای مستمر، اتلاف وقت کلاس به مسائل و مطالب بیرونی و خارج از درس و اموری از این قبیل( میتوان کلاس را جذاب ساخت و شوق فراگیر برای » گفتمان آزاد « حضور در کلاس را برانگیخت؟آیا اجازه هر نوع اظهارنظر، هر نوع سخن و پرسش و به اصطلاح رایجتر اجازه میتواند به جذابیت کلاس کمک نماید یا آن که باید به عوامل دیگری توجه نمود و به جای جذابیت زودگذر - که نتایج زودگذری از آن حاصل میشود - به جذابیت پایدار کلاس اندیشید و کلاس درس را با حفظ کلاس بودن و جریان داشتن درس و تعلیم در آن برای فراگیران مبارک و مطلوب گردانید؟ حال در این مقاله سعی شده است تا راه کار هایی را برای ایجاد جذابیت در کلاس درس که یکی از ضروریات آموزش در ایران نیز است ارائه گردد . یکی از مشکلاتی که هم اکنون دامن گیر آموزش ایران است این است که کلاس ها جذابیت لازم را برای جذب دانش آموز به کلاس درس را ندارد و برای همین دانش آموزان از کلاس درس فراری می باشند و هر روز آرزوی تعطیلی کلاس را دارند و همیشه به دنبال راهی هستند که از کلاس فرار کنن.