نقش خداوند در رستگاری انسان از نظرگاه اسلام و مسیحیت مقالة

"شفاعت غیر از فداء است؛ زیرا شفاعت، نوعی آشکار شدن قرب و منزلت شخص «شفیع» است نزد کسی که از او درخواست شفاعت می‌کند، بدون آن که سلطنتش را سلب نماید و یا به مالکیت او لطمه‌ای وارد کرده، فرمان او را علیه شخص مجرم باطل سازد، و یا این‌که قانون مجازات و پاداش را از بین ببرد، بلکه در حقیقت، شفاعت دعا و درخواستی است که شفیع از شخصی که از او درخواست شفاعت شده (مثلا خداوند متعال) تقاضای عفو و آمرزش می‌کند تا با وجود حق مسلمی که در آن مورد از نظر مجازات دارد، از مجرم گذشته و او را مورد لطف و رحمت خود قرار دهد. » (104) علامه طباطبائی، این‌باره که چرا راه ظلم و گناه به رستگاری و سعادت نمی‌انجامد و تنها باید در صراط مستقیم گام نهاد، تبیین زیبایی ارائه داده، می‌نویسد: ستمکاران، هیچ‌گاه به آرزوهایی که به خاطر آن‌ها به ظلم دست زده‌اند نمی‌رسند؛ چرا که ظلم، مسیری نیست که انسان را به سعادت و آرزو برساند؛ زیرا سعادت وقتی سعادت است که واقعا و به حسب وجود خارجی، آرزو و مطلوب باشد که در این صورت، طالب و آرزومند آن، خود را به حسب وجود وطبع وجودی‌اش، به ادوات و وسایلی که سازگار و مناسب با آن سعادت باشد، مجهز می‌بیند."