معرفی و نقد کتاب آب مقدمة ومراجعة

"نیما می‌گوید: (با تنش گرم، بیابان دراز / مرده‌ را ماند در گورش تنگ) به جای: گورتنگش و هیوا مسیح می‌نویسد: (از اتاق کوچکش سپید) به جای: اتاق کوچک سپیدش (ص 65) عمدة تصویرهای شعری «کتاب آب» زنده، جاندار و حسی‌اند و به ندرت خارج از منطق زبان: من سالهاست/ از آب نازنین حرفها شنیده‌ام/ که در گوش هیچ راز نپیچیده است (ص33) تصویر: رازی که گوش دارد گوش راز!؟ قید «عجیب» در پایان عبارت ص 66 حتی اگر به نیت تأکید نشسته باشد، فاقد زیبایی است: می‌روم / بی‌آنکه چیزی با خود آ‌ورده یا برده باشم، عجیب ... ترکیب وصفی «آب ترین» (ص 35) نیز ریشه در هنجارگریزیهای واژگانی سنت دارد و یادآور ساخت تشنگیهای واژگانی مولوی: وقت لطف ای شمع جان، مانند مومی نرم و رام/ وقت ناز از آهن پولاد، تو آهن‌تری در پاره‌ای از شعرهای بلندتر «کتاب آب» انسجام لازم شعری چندان محکم نیست (ص 32 و ص 49) و سطرها و بندهایی از شعر را می‌توان حذف کرد."