علی لسان الحق (15) نهج البلاغه: خطبه سوم شقشقیه (توضیح و خلاصه از خطبه) المتفرقات

"و در میان مردی بی‌سابقه در سروری جای گرفته،ابی سفیان از همین دسته بود که محرکش در این اجتماع جز عصبیت قومی و باز پس‌ گرفتن سیادت از دست رفته بنی امیه نبود،عباس نیز از سران بنی‌ هاشم بود،پس مردم این انجمن هریک بمقصدی گرد آمده و سخنان‌ آتشینی داشته،شاید بتوانند احساسات علی را برانگیزند. ابی سفیان نیز کلامی آتشین گفت و در پایان بطرف علی علیه‌ السلام متوجه شده گفت «ابسط یدک فو الله ان شئت لاملائها علی ابی فضل‌ تقیلا و رجلا» یعنی دست خود را بگشا تا با تو بیعت کنم بخدا سوگند اگر بخواهی این وادی و بیابانرا بر سرابی بکر از سواره و پیاده پر خواهم‌ کرد. آنگاه آنچه با چشم دوربین و بینش نافذ خود از وضع عرب و مقاصد اهل مجلس و مصالح حوزه اسلام میدید با زبان‌ بلیغش اظهار نموده ابتدا چند جمله گفت که سید در نهج البلاغه نیاورده‌ ولی دیگران ذکر کرده‌اند و آن این است «الصبر حلم و التقوی دین."