نظام آفرینش: مقدمه خطاب!

"ان الانسان خلق هلوعا اذا مسه الشر جزوعا و اذا مسه الخیر منوعا یعنی همانا که آدمی‌ حریص آفریده شد چون او را بدی دررسد سخت مینالد و چون‌ نیکی باو روی آورد بازدارندهء خیر است اندک تفکری در حیات مردم جهان این امر را بر ما واضح‌ میسازد و نشان میدهد که اشخاص راضی و خوشحال خیلی کمند و حیات‌ بیشتر مردم در تعب انتظار آرزوهای بالاتر میگذرد. اگر بیشتر وارد این مقال شویم مجبوریم بگوئیم که‌ غریزهء حرص که بشر آنرا بصورت مذمومی جلوه‌گر ساخته در اصل خلقت بمنظور دیگری در وجود آدمی مخمر شده است و همین حس است که بالاخره بشر را بآرمان و ایده‌آل حقیقی خویش‌ یعنی خداجوئی میکشاند زیرا همهء ما و همهء موجودات عالم در مشی حیات رو بتکاملیم و بطرف نقطه سیر میکنیم که عاقبت‌ همه‌چیز و همه‌کس بآنجا است."