ملخص الجهاز:
"باری هر روز از رئیس خود چیزی پرسیدند و او پاوه‌ای گفت و اثری از آن ظاهر نشد مثلا در لوح جلال زرقانی گفته بود بشارت دانیال در باب روزهای 1335 راجع باین امر است که عالمگیر میشود و در 1335 چنانکه دیدیم آب از آب تکان نخورد و از آن پیشگوئیهای مخصوص که در کتابها درج کرده‌اند یکی اینست که در سفر غرب عبد البهاء از او پرسیدند آیا آمریکا داخل جنگ بین الملل میشود یا نه؟او صریحا گفت ابدا آمریکا وارد جنگ نمیشود و این قضیه را بقدری ؟؟؟داشتند که در کتاب سفرنامهء میرزا موسوم ببه ابع الاثار نوشتند و چاپ کردند و نیز خودش در لوح گرامافونش گفت مژده باد مژده باد که علم صلح عمومی بلند شد بعد که بجای صلح جنگ شروع شد رنگش را عوض کرد و نیز در لوحی وعده داد که بعشق‌آباد میروم و در مشرق الاذکار آنجا پیشنمازی میکنم و کرارا گفت و نوشت که تا بعشق‌آباد نروم و تا بیت العدل و تأسیس نکنم نمیمیرم ولی مرد و 26 سال هم گذشت و حتی وارث تخت و تاج او هم موفق نشد خلاصه اهل بهاء رسمشان از نخست تاکنون این بوده که هر سخن یابد که از روسای خود نمیشنیده‌اند یعنی پیشگوئیهای مضحکی که رؤسا برای دلگرمی اتباع جعل کرده و بدان حرف‌ها امیدوار شان میکردند همین‌که میعاد میرسد و مفاد آن ظاهر نمیشد عوض اینکه بفهمند این هم یک حرف پاوه‌ای بود که برای سر گرمی و دلخوشی ایشان گفته شده بود از فرط بلاهت از رئیس خود میپرسیدند که حکمت این سخن چه بود و چرا مصداقش ظاهر نشد؟ آن رئیس بیک سلسله حرف‌های دیگر سرشان را میبست از این قبیل(لا کلما یعلم یقال)با هر سخن جائی و..."
(
, 
, 
)
