"عجب است که از صدها نفر یکی هم نمیتواند از سرنوشت و سرگذشت دیگران پند و اعتبار گیرد و راه سلامت را بشناسد و از خطرها بپرهیزد بلکه حتما لازم است بکاری زشت و بدعاقبت بپردازد و گرفتار عواقب وخیم آن گردد آنگاه اعتراف نماید که آنچه از راه خیرخواهی باو گوشزد میکردهاند درست بوده،بهمین جهت است که گفتهاند نیکبخت کسی است که از دیگران پند گیرد و وقتی قربانی های زشتکاریها و تبهکاریها را میبیند متوجه حال خویشتن شود و دیگر نکند آنچه نیاید کرد جوانی نیز یکی از نعمتهائیست که هرچه درباره اهمیت و ارزش آن پیران آزموده بجوانان سرمست و مغرور پند دهند و نصیحت کنند فایده نخواهد بخشید و هیچگاه از پند پیران جوانان بخود نمیآیند و بارزش نیروی جوانی پی نمیبرد جز آنکه برف پیری بر سر و رویش فرو بارد و ناتوانی و درماندگی در اندامش راه یابد و بالاخره بقبر نزدیک شود آنگاه بخود میآید و فکر میکند و میبیند درست میگفتند و او نمیفهمید و خطا میکرد و متوجه نبود در عین حال عده بسیار کمی نیز وجود دارند که خداوند آنانرا نیکبخت آفریده و استعداد شنیدن پند را در وجودشان نهاده اینان کسانی هستند که در کارها تأملی دارند و از سرنوشت سایرین عبرتی میگیرند و برای سعادت خود از این راه فایدهای میبرند روی سخن ما با ایشان است و میخواهیم یکبار دیگر هم بیادشان آوریم که جوانی ارزش شگرفی دارد که اگر از آن درست استفاده شود فواید شگفت آوری خواهد بخشید و برعکس اگر در راههای ناصواب این نیروی مقدس صرف شود زیانهای آن هنگام ناتوانی از اندازه بیرون خواهد بود."