زیر ذره بین - مجلة رشد معلم الأدب والفن

"شوهر خانم«ج»:این یکی دیگه چه عیبی داره؟! خوب نمی‌خوره دیگه!بهم نمیاد. -باز میگه نمی‌خوره!مثلا مانتو چه‌جوری‌ باید باشه که بخوره؟قیمتش حقوق یکماههء منو قورت میده! -باید به کفش و شلوارم بیا یا نه؟ -و الله میاد... -ای بابا!مگه اینجا پائینه؟من هزار و یک‌ گرفتاری دارم خانم!عجب گرفتاری شدیم‌ ها... بعضی از این بچه‌ها چقدر پررو شدن! مدیر:چی شده خانم ناظم؟ خانم«ج»:اصلا انگار نه انگار که اینجا مدرسه‌اس!گوششون هم بدهکار نیس... امروز اومده‌ می‌بینم کفش صورتی پوشیده!بعد بهش نگاه‌ می‌کنم می‌بینم به ژاکت صورتی هم زیر مانتوش پوشیده!با طعنه بهش میگم«خوب به‌ هم میاد!»اون وقت دوستانش می‌خندن و به‌ کلاسورش اشاره می‌کننم و میگن:«همرنگ‌ دفتر شه خانم!»می‌بینین تو رو خدا؟! معلم سه(با خنده):حالا میگه بده خانم ناظم؟ خانم«ج»:آخه مدرسه‌ای گفتن،دانش‌آموزی‌ گفتن،نظم و انضباطی گفتن... خانم«ج»:مثلا از کجا؟از کی؟کرم از خود درخته جانم. معلم سه:کم‌لطفی نکنین دیگه خانم ناظم!به‌ خودتون نگاه کنین!امروز کفش و کیف و مانتو و شلوار و روسری‌تون تماما خاکستریه!دیروز تماما قهوه‌ای!فردا لا بد سورمه‌ای..."