مبارزه سیاسی به مثابه حق مقالة

"تا آن‌جا که به بحث ما مربوط می‌شود،دستاورد اساسی گفتمان یادشده،پس از سرنگونی هر رژیم‌ مستقر و تأسیس دولت جدید،خاتمه یافتن مبارزه سیاسی است،زیرا مطابق فرض،دولت جدید که‌ جلوه‌ای از"امر مطلق‌"است،در سمیر خود،تعارض‌ها را به وحدت کلی دولت و جامعه مدنی تبدیل‌ می‌کند و این مستلزم نفی هرگونه مبارهز سیاسی است که اساسا در کالبد ساختار سیاسی،تضادها را برجسته می‌نماید. در چنین تعارضی،مفهوم مبارزه سیاسی به عنوان امر ضروری برای استقرار و بقای جامعه‌ای‌ دموکراتیک و به مثابه یک حق،به رسمیت شناخته نخواهد شد،در واقع این سطح از مبارزه سیاسی، بخشی از حقوق شهروندی است؛فرد،صرف‌نظر از اعتقاد و مسلک شخصی،می‌تواند نسبت به‌ تمامی موجودیت نظم سیاسی،چون و چرا کند،آن را زیر سؤال بکشد و براساس نوع پرسش و نحوه پاسخ،مبادرت به تشیکل تجمع یا ایجاد تشکیلات نماید."