ملخص الجهاز:
"فرآیند معناشدن تحولات در ذهن ناظر،از سویی مبتنی بر بستری از سازههای ایجادکننده معنی است و از سوی دیگر به نسبت استقرارشناسا در بستر مذکور،با نوعی همدلی همراه است؛ازاینرو،فرض بر آن است که هیچ ناظر انسانی شاهد غیر همدل تحولات نیست،زیرا اولا عدم استقرار مطلق در بستری از سازههای عینی و مفهومی قابل تصورت نیست (یعنی انسان غیر اجتماعی در این بحث موضوعیت ندارد،همانطورکه انسان فراتاریخی و فرااجتماعی که مثلا قضاوت درباره آن امور متحول را نه از جانب خود،بلکه از جانب تاریخ یا خداوند انجام دهد،نمیتواند در این بحث موضوعیت داشته باشد)و به همین دلیل قضاوت ما تابع تاثیر این سازههاست؛ثانیا امر"تحول" لا اقل بین دو حالت واقع میشود که هیچیک برای ناظر،ارزشهای کاملا یکسانی ندارند.
نکته بعدی آن است که عوامل موثر بر آسیبهای فرهنگی،هم میتوانند درون زاد باشند و هم برونزاد؛مثلا تاخر فرهنگی موجود میان دو بخش آموزش و پژوهش،به عنوان عامل درونزاد و شکاف بین نسلی،به عنوان عامل برونزاد شناخته میشوند؛تقلیل دینباوری در سطح خانوادهها و سپس در دوره آموزش و پرورش قبل از دانشگاه که موجب کاهش دینباوری در دانشگاهها و سپس "بحران معنویت"در نظام دانشگاهی میشود و همزمان به تشدید تعارض میان نسلها نیز میپردازد،نمونهای از تاثیر چنین عواملی است.
تغییر این منزلتها و اقداماتی که از سوی آحاد تشکیلدهنده نظام دانشگاهی برای کسب منزلت صورت میگیرد،باعث میشود انتظار اصلی از دانشگاه-که تولید و توزیع علم برای حفظ میراث فرهنگی و هدایت پیشرفت است- معوق و معطل بماند و در مقابل،شرایط شکلگیری آسیب فراهم شود."