ملخص الجهاز:
"«ولید بن مغیره»-یکی از سران با نفوذ عصر جاهلیت-برای اولین بار که تلاوت قرآن را شنید، گفت:آنچه که فرزند ابی کبشه * میسراید، مایه شگفت است، به خدا قسم، نه شعر است و نه سحر و نه هذیان گویی، بدرستی که آن سخن خداست.
این حروف قرآنی است، و کلمات آسمانی است، که با نظم و تألیف خاص خود، و با فاصلههای ردیف قرار گرفته، این چنین جمال و زیبایی آفریده!» (9) استاد محمود مصطفی گوید: «از دوران کودکی، بدون آنکه بدانم، این حقیقت را یافتهام، و آن حکایتی از موسیقی درونی قرآن بود، که از عمیقترین اسرار نهانی این کتا آسمانی بشمار میرود، در بافت و ساخت آن وجود دارد، نه شعر است و نه نثر است و نه سجع، بلکه خود یک ساختار نوین که با ردیف قرار گرفتن واژههای متناسب چنین آوای موسیقایی را بوجود آورده است.
آنگاه حضرت توضیح میدهند:که از من پرسش نمود، به او گفتم:، این سئوال را دیگری نزد امام محمد باقر(ع)قبلا عرضه کرده، برای تفهیم وی از او پرسیدند:اگر خداوند دو گروه حق و باطل را از هم جدا سازد، «غنا-موسیقی»با کدام گروه خواهد بود؟آن شخص-طبق فطرت سلیم خود- گفت:با گروه باطل همساز است.
در پایان باید گفت:مگر نه آن است که آواز زیبا و آهنگ دلنواز، جزئی از مواهب طبیعت (مواهب الهی)بشمار میرود، و از زیباییهای جهان هستی محسوب میگردد، و انسانها را پیوسته، خوش و خرم نگاه میدارد، و به زندگی امیدوار میسازد؟گو اینکه اگر با محتوایی بلند همساز گردد، ارزشها و فضیلتها را گسترش میدهد!یک چنین پدیدهای با این ارزش فطری و عقلی، فطرة و عقلا نمیتواند شرعا حرام باشد."