اقتباس از درس تفسیر قرآن شبهای جمعه در خیابان اسلامبول مسجد هدایت مقالة

"معنای فطرت خداجوئی و حق طلبی‌ انسان همین است که در طلب و مطلوب حدی نمی‌نکرد مطلوبی‌ بی‌حد و غیر متناهی است ولی در بیشتر مردم همت با خواهش و تقاضای‌ دل همقدمی نمیکند باینجهت بمقام و مالی که رسید حرکتش تبدیل‌ بسکون میشود و در برابر بت و کاو و گوساله و مظاهر قدرت متوقف‌ میشود و با آشنائی بسخنان و اصطلاحاتی قانع میکردد و با قطره‌ای‌ خود را سیراب میپندارد و با انتساب بدین بزرگان مغرور میشود و با افتخارات و اعتبارات و ساعت و سازها فریفته میگردد-این‌ بت‌هائی استکه قلب انسان راسخت و حرکت ویرا متوقف مینماید باین جهت اول اقام پیمبران برداشتن تکیه‌گاههای بی‌اساس و اعتباری‌ انسانو برداشتن بت‌ها و کارها از مسیر وی بوده تا قلب ساکن و سخت شده و مغرور و فریفته باینها نرم شود و بحرکت آید و خود را بمطلوب،کمال حقیقی خود که ساحت قدسحق و ایمان قدرت‌ و حیات مطلق است برساند."